علی رضا لادن مقدم - دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران

زغال­های زیستی شکلی از مواد هستند که در شرایط خاص سوزانده شده و به عنوان مواد آلی به خاک اضافه می­شوند و سبب افزایش مواد آلی خاک و کاهش مخاطرات زیست محیطی می­شوند. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر دو نوع زغال زیستی حاصل از کلش گندم و برنج بر برخی ویژگی­های گیاه توت­فرنگی رقم کردستان است. این پژوهش به صورت فاکتوریل در غالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در استان گلستان به اجرا در آمده است. تیمارهای این مطالعه شامل سطوح 5/1 و 3 درصد دو نوع پسماند کاه و کلش گندم و برنج به همراه سه سطح کود شیمیایی نیتروژنه و فسفاته به صورت محلول شامل صفر، 50 و 70 درصد نیاز طبیعی گیاه می­باشد. در این پژوهش عملکرد، وزن تر گیاه، تعداد میوه با روش­های معمول اندازه­گیری شد. مقدار عناصر نیتروژن، فسفر، پتاسیم و آهن در دو بخش میوه و اندام­های هوایی اندازه­گیری شده است. نتایج نشان دادکه بیشترین عملکرد میوه در تیمار 70 درصد نیاز کودی و سه درصد زغال زیستی کاه و کلش گندم (3/83 گرم در بوته) به دست آمده است. در تیمار 70 درصد نیاز کودی در صورت استفاده از زغال زیستی کاه و کلش گندم و برنج به ترتیب میزان نیتروژن میوه 7/0 و 5/0 گرم در صد گرم ماده خشک افزایش یافت. مطابق نتایج این آزمایش استفاده از هر دو نوع زغال زیستی اثرات بسیار مفیدی بر روی گیاه توت فرنگی دارد و زغال زیستی به دست آمده از کاه و کلش گندم نسبت به برنج دارای اثرات بهتری بروی کیفیت و کمیت توت فرنگی می­باشد.

آتشکافت, آهن, عملکرد, نیتروژن, رقم کردستان