راحله نصرآبادی - دکترای تخصصی بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد تهران مرکزی، تهران، ایران
حیدر صادقی - استاد گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
محمد یوسفی - استادیار گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی،‎ ‎دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران

هدف: فرود یکی از تکالیفی است که در بسیاری از مهارت ‏های ورزشی اجرا می‏ شود و بیشترین شیوع آسیب‏ های اندام تحتانی در ورزش ‏هایی است که در آن‏ ها حرکت پرش- فرود به طور مکرر انجام می شود. در این شرایط خستگی یکی از مولفه ‏هایی است که می ‏تواند از دیدگاه بیومکانیکی و پاتومکانیکی بر پارامترهای مختلف حرکت فرود تاثیرگذار باشد. از این رو هدف از مطالعه نیمه تجربی حاضر تاثیر خستگی بر برخی شاخص‏ های نیروی عکس ‏العمل زمین در مردان جوان سالم فعال حین اجرای حرکت فرود از ارتفاع است. روش‏ بررسی: این مطالعه از نوع نیمه تجربی است.در این تحقیق نیمه آزمایشگاهی، 20 آزمودنی مرد جوان سالم فعال به عنوان آزمودنی شرکت کردند. از آزمون دوچرخه ثابت برای پروتکل خستگی استفاده شد. اطلاعات نیروی عکس ‏العمل زمین حین اجرای حرکت فرود از ارتفاع 40 سانتی متر قبل و بعد از خستگی جمع ‏آوری شد. برای جمع ‏آوری اطلاعات از دستگاه صفحه نیرو استفاده شد و پارامترهای نقطه اوج نیرو، زمان رسیدن تا نقطه اوج نیرو، نرخ بارگذاری و زمان رسیدن به پایداری محاسبه شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تی زوجی در سطح معنی داری 0/05 تحلیل شدند. یافته ‏ها: بر اساس یافته ‏های مطالعه حاضر، اختلاف معنی داری بین حالت قبل و بعد از خستگی برای پارامترهای اوج نیرو، زمان رسیدن به اوج نیرو و نرخ  بارگذاری در راستای عمودی مشاهده نشد. اما زمان رسیدن به پایداری در حالت بعد از خستگی به طور معنی داری بیشتر از حالت قبل از خستگی بود (0/05 >p). نتیجه ‎گیری:  با توجه به یافته‏ های این تحقیق چنین به نظر می‏ رسد که مردان جوان سالم پس از بروز خستگی در مقایسه با حالت قبل از بروز خستگی دیرتر به پایداری می ‏رسند. 

خستگی, فرود, پرش- فرود, نیروی عکس‏العمل زمین, پایداری