تجزیه مولکولی تنوع و روابط ژنتیکی ژنوتیپهای بومی جو بر اساس نشانگرهای ریزماهواره
عنوان مقاله: تجزیه مولکولی تنوع و روابط ژنتیکی ژنوتیپهای بومی جو بر اساس نشانگرهای ریزماهواره
شناسه ملی مقاله: JR_PGRLU-1-1_005
منتشر شده در در سال 1393
شناسه ملی مقاله: JR_PGRLU-1-1_005
منتشر شده در در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:
علی شوروزدی - Former M.Sc. Student, Department of Plant Breeding and Biotechnology, University of Tabriz, Tabriz, Iran
سید ابوالقاسم محمدی - Professor, Department of Plant Breeding and Biotechnology, University of Tabriz, Tabriz, Iran
مجید نوروزی - Assistant Professor, Department of Plant Breeding and Biotechnology, University of Tabriz, Tabriz, Iran
بهزاد صادق زاده - Assistant Professor, Dryland Agriculture Research Institute of Iran, Maragheh, Iran
خلاصه مقاله:
علی شوروزدی - Former M.Sc. Student, Department of Plant Breeding and Biotechnology, University of Tabriz, Tabriz, Iran
سید ابوالقاسم محمدی - Professor, Department of Plant Breeding and Biotechnology, University of Tabriz, Tabriz, Iran
مجید نوروزی - Assistant Professor, Department of Plant Breeding and Biotechnology, University of Tabriz, Tabriz, Iran
بهزاد صادق زاده - Assistant Professor, Dryland Agriculture Research Institute of Iran, Maragheh, Iran
ژنوتیپهای بومی بهدلیل تطابق و سازگاری با شرایط محیطی مختلف، ذخایر ژنتیکی با ارزشی برای افزایش تنوع ژرمپلاسمهای اصلاحی و نیز منابع بالقوه برای ژنهای مقاومت به تنشهای زیستی و غیرزیستی بشمار میروند. در این مطالعه، تنوع و ساختار ژنتیکی 119 ژنوتیپ بومی جو از کشورهای مختلف و 25 رقم تجاری و لاین اصلاحی با استفاده از 45 جفت آغازگر ریزماهواره مورد ارزیابی قرار گرفت. در مجموع 225 آلل با دامنه 2 تا 14 و میانگین 5 آلل به ازای هر جایگاه تکثیر شدند. میزان اطلاعات چندشکلی برای نشانگرها بین 05/0 تا 90/0 با میانگین 51/0 متغیر بود. کمترین و بیشترین فراوانی آلل شایع بهترتیب مربوط به نشانگرهای EBMAC0788 (13/0) و GBM1411 (97/0) بود. تجزیه واریانس مولکولی نشان داد که واریانس درونگروهی (94 درصد) سهم بیشتری در تبیین واریانس مولکولی کل در مقایسه با واریانس بین گروهی داشت. حداکثر و حداقل شاخصهای شانون و تنوع ژنی نی بهترتیب به ژنوتیپهای بومی ایران و مصر تعلق داشت. تجزیه خوشهای با استفاده از الگوریتم Minimum Evolution و ضریب فاصله P-distance ژنوتیپها را به سه گروه منتسب کرد. این گروهبندی تا حدودی با مناطق جغرافیایی ژنوتیپها مطابقت داشت.
کلمات کلیدی: Genetic diversity, Germplasms, Barley Landraces, Population structure, تنوع ژنتیکی, ژرمپلاسم, ژنوتیپهای بومی جو, ساختار جمعیت
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1162794/