معصومه اشگورحیدری - کارشناسی ارشد، علوم و مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تربیت مدرس
مهدی وفاخواه - دانشیار، گروه آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تربیت مدرس

توزیع مكانی بارش یكی از مهم ترین پارامترها برای برنامه ریزی منابع آب می باشد. به دلیل عدم پوشش ایستگاه های اندازه گیری باران، برآورد بارش منطقه ای و یا تخمین بارش در مناطق مابین ایستگاه ها ضروری می باشد. زمین آمار یكی از مهم ترین روش های برآورد توزیع مكانی بارش می باشد. در این مطالعه، تغییرات مكانی بارش در غرب استان مازندران با استفاده از 40 ایستگاه باران سنجی با طول دوره آماری مشترک 23 سال با روش های کریجینگ، کوکریجینگ، معكوس فاصله وزنی با توان دو تا پنج و توابع پایه شعاعی انجام شده است. برای این منظور با استفاده از روش اعتبارسنجی حذفی، با حذف تک تک ایستگاه ها مقادیر بارش آنها تعیین و با مقادیر برآوردی مقایسه شد. نتایج بیانگر آن بود که روش کوکریجینگ مناسب ترین روش برای تهیه نقشه توزیع مكانی بارش سالیانه منطقه مورد مطالعه و برای تهیه نقشه توزیع مكانی بارش ماههای مختلف روش های کریجینگ، کوکریجینگ، معكوس فاصله وزنی مناسب ترین روش بودند. همچنین مدل نمایی برای تحلیل داده های بارش ماهانه و سالانه مدل واریوگرام مناسب تشخیص داده شد.

اعتبارسنجی حذفی، بارندگی، توزیع مکانی، درون یابی، زمین آمار، مازندران