فاطمه رضایی - کارشناس ارشد علوم حدیث، دانشگاه مهد علم کاشان

روزه یک عمل عبادی هست که از جانب خداوند بر پیامبر گرامی اسلام واجب شد و پیامبر (ص) مامور بود ان را به تمام و کمال به سایر مسلمین اموزش دهد. بعد از حضرت رسول (ص) اهل بیت و یاران ایشان ادامه دهنده راه ایشان در خصوص اموزش احکام از جمله روزه بودند و نتیجه آن انتقال این امر عبادی در سراسر جهان تا عصر حاضر شد. اما در گذر از نسل ها و تاریخ تغییراتی در نحوه انجام روزه به وجود آمده است. که این نوشتار عهده دار بررسی این تحولات است. لذا دراین راستا با روش توصیفی تطبیقی به تحلیل این موضوع پرداخته است و روزه امروزه راکه مسلمانان به جای می آورند را با روزه زمان حضرت محمد (ص) مقایسه منطبق کرده است که راهاورد ان مشاهده یک فاصله بین این دو دوره بود که در وهله اول با مقایسه تطبیقی که انجام شد مشخص شداین انگاره اعتقادی دچار تضیق معنایی شده است. بدین معنا که روزه در زمان پیامبر (ص) یک معنای گسترده تر داشت و صرفا روزه به معنای نخوردن و نیاشامیدن نبود و اکثریت مسلمین روزه حقیقی را که همان روزه تمام اعضای بدن از هر گونه ناپاکی است را به جای می آوردند. اما در نیای امروزه دامنه معنایی روزه کوتاه تر شده و اکثر مسملین به روزه تن بهای بیشتری نسبت به روزه حقیقی می دهند. این تضییق معنایی برگرفته از عوامل همچون تقوای ضعیف، تأثیرپذیری ازعقاید باطل، فرمانبری از شیطان، انتقال نادرست مفاهیم در توالی بین نسلی و جنگ نرمی که امروزه علیه اسلام شکل گرفته است، می باشد.

روزه، تضییق، معنا، تقوا، جنگ نرم