سجاد خورشیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد هنرهای رایانه ای، گرایش طراحی شبیه ساز هوشمند
یونس سخاوت - استادیار و عضو هیات علمی دانشکده چندرسانه ای، دانشگاه هنر اسلامی تبریز
مرتضی میرغلامی - دانشیار و عضو هیات علمی دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز

واقعیت مجازی درزمینه علوم رایانه به یک علم و فناوری جامع تبدیل شده است که طیف گسترده ای از تحقیقات و فناوری رادربرمی گیرد و به ابزاری مهم بر ای توسعه علمی در قرن بیست و یکم تبدیل شده است. این فناوری انواع جدیدی از طیفگسترده ای از صنایع را ارائه می دهد، واقعیت مجازی یک تجربه ایمن، همه جانبه و واقع گرایانه را برا ی کاربران فراهم می کندکه بازسازی برخی از آنها در تنظیمات دنیای واقعی دشوار است. امروزه مفاهیم سنتی بازنمایی (مبتنی بر کاغذ) مرکزیت خودرا به عنوان مبانی مفهومی برای توضیح فرایندها و دانش مرتبط با طراحی دیجیتال از دست داده اند. واقعیت مجازی پتانسیلبسیار زیادی درروند طراحی معماری دارد، این فرآیند در مراحل اولیه ساده ، قابل کنترل، انگیزه آور و دلپذیر است. دستگاهواقعیت مجازی به دلیل داشتن میدان دید وسیع و سطح بالای درک شده از سوی کاربران قابلیت بسیار زیادی در فرآیندطراحی تعاملی از خود نشان داده است. بر اساس مطالعات و بررسی هایی که در حوزه طراحی تعاملی معماری انجام شده است،دو مدل پیشنهاد شده است که این مدل ها شامل حضور توأمان دو آواتار در فضای طراحی به صورت هم زمان و مدل دیگر،تغییرات فصول و آب و هوایی در محیط طراحی هست. از اهداف این پژوهش، پر کردن خلأ حس غوطه وری و حس حضوریا آنچه در معماری، تجربه زیسته از فضا نامیده می شود، هست. این عامل در معماری پدیدارشناسانه از اهمیت بسیار بالاییبرخوردار هست و هدف نهایی این پژوهش استفاده از فناوری واقعیت مجازی برای طراحی بهتر و بهینه تر فضا معماری هست.

واقعیت مجازی، معماری، طراحی تعاملی، حس غوطه وری