زهرا ایرانمنش - عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان کرمان

مولانا با آن دايره واژگاني عظيم و قدرت بي نظير در تعبير سازي در سرتاسر آثار خويش از اين نالان است ؛كه براي عروسان معاني خود ،لباسي در خور از الفاظ نمي يابد. اين شكوه آنگاه كه به عشق مي رسد ،صد افزون مي شود و وي در مقام عاشقي، كه مي خواهد راز سر به مهر عشق خود را اندكي به كام و مشام ديگران برساند، از اين خبر مي دهد، كه كلمات مي خواهند تن او را بشكافند. دراين پژوهش تلاش مي كنيم،با روش توصيفي –تحليلي وكتابخانه اي،ابتدا جنبه هاي مختلف عشق را از ديدگاه مولانا،تعريف كنيم؛سپس اين نكته را تبين نماييم كه مولوي در جهت آموزش نكته هاي عرفاني، به عشق توجه ويژه اي داشته است.

عشق ،مولانا،مثنوی،عرفان