ملیحه سبحانی مقدم - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علی آباد کتول
سیدحسن میرزائی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد تاریخ تشیع،دانشگاه پیام نور مرکز مشهد

ادبیات کودکان، به شیوه جدید بعداز مشروطه مورد توجه قرارگرفت، شعر، داستان، نمایش نامه های ویژه کودکان وتوجه به ساختارهای روانی کودکان و دخالت دادن یافته های روانشناسی کودک در شعر و نثر ادبی همگی نشان از توجه ویژه به ادبیات کودکان است. ازسوی دیگر اهداف اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و ده ها هدف خاص، ادبیات کودکان را مطمح نظر خویش قرارداده است. تعمیق آموزه های دینی نیز از جمله مقولاتی است که در ادبیات کودکان مورد توجه قرار گرفته است و این موضوع بعد از انقلاب اسلامی ایران، در ادبیات منظوم و منثور جلوه ی بیشتری یافته است. ما با انتخاب موضوع : بررسی آموزه های دینی در داستانهای منثور کودکان بر آن بودیم تا در پژوهش خویش بررسی نمایم که چه آموزه های دینی در این نوع داستانها هدف آموزش قرار گرفته است؟ و کدام یک از این آموزه ها دارای بسامد بیشتری بوده است؟ در این مقاله پس از نگاهی اجمالی به کودک و ادبیات کودک در ایران به بررسی ادبیات دینی و جایگاه دین در ادبیات کودک، پرداخته شده و در پایان به تحلیل آموزه های دینی در ادبیات کودک و نقد و بررسی آثار نویسندگان، با تکیه بر آثار(مجید ملامحمدی) پرداخته شده است و نتیجه ی حاصل از این پزوهش نمایانگر آن است که، آموزه های دینی در داستانهای این نویسنده، علی رغم برخی کاستی ها، اغلب با ساختارهای علمی نگارش کتابهای داستانی کودکان مطابقت دارد و نویسنده با آگاهی بر دانش روانشناسی کودکان و تعمق در شیوه های علمی و تجربی آموزش به کودکان، با نگارش داستانها، به اهداف خویش نزدیک شده است و موضوعاتی چون: آموزه های اخلاقی و دینی، ارتباط با خدا و تقویت باورهای مذهبی، رعایت اخلاق و موازین رفتارهای اجتماعی، تقویت روابط اجتماعی، آشنایی با شخصیتهای دینی و ... به مخاطبان انتقال داده می شود.

ادبیات دینی، کودکان، داستانهای منثور، آموزه دینی