سعید مهرورزین - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه جمشید کاشانی
رضا محبی - استادیار، گروه معماری و شهرسازی، دانشکده عمران و مکانیک، دانشگاه غیاث الدین جمشید کاشانی، قزوین، ایران

بیان مساله: مهمترین بخش از فضای شهری، فضایی است که در آن حسّ پویایی و شادی نمود داشته باشد، که این حاصل تفکّر خوب یک معمار در بکارگیری درست از عناصر بصری و طراحی المان های شهری است. این پژوهش به دنبال پاسخ این دو سوال است؛ 1- دلیل عدم تطابق این عناصر با پاتوق شهری 2- نحوه ی برقراری ارتباطِ این عناصر با ذهن مخاطب.هدف پژوهش: در این مقاله سعی بر این است که با توجه به عناصر ادراکی و بصری و به طَبَع آن تعاملش به عنوان یکی از عناصر بصری با یک پاتوق شهری مورد بررسی قرار گیرد، در این بین باید به عدم تجانس و اغتشاشات بصری که صرفا در بخش محدودی از مرکز شهر کرج این پژوهش انجام گرفته است توجه نمود.روش پژوهش: این تحقیق از باب هدف گذاری از نوع تحقیقات کاربردی محسوب شده و روش تحقیق بصورت اسنادی و بررسی متون بوده و عمده ترین منابع مورد استفاده، کتاب ها، مجلات تخصصی، طرح های پژوهشیِ مرتبط و اینترنت می باشد. به منظور تحلیل داده ها از روش آماری همبستگی پیرسون استفاده گردیده و روابط بین متغیر ها از طریق آزمون رگرسیون انجام پذیرفته است و در نرم افزار SPSS تحلیل گردیده است.نتیجه گیری: بر اساس پژوهش انجام شده تمام مولفه ها روی حس تعلق به مکان تاثیر مثبت داشته اند، حاصل این پژوهش راه کاری است به منظور داشتن مکانی امن و پویا جهت تعاملات شهری با اتّکا بر عناصربصری و بهره گیری از نورپردازی که این مهم در صورتی محقق خواهد شد که این هماهنگی و نظم در تک تک المان های خلق شده دیده شود.

پاتوق های شهری، عناصر بصری، عناصر ادراکی، پویایی شهری، رضایت مندی، پیاده راه