ناهید حیدری - دکتری فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی
سعید بهشتی - استاد تمام دانشگاه علامه طباطبایی
محمدجواد یداللهی فر - مدیر مرکز جذب دانشگاه بوعلی

هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه ای تربیت اخلاقی از منظر اهداف و روش ها از دیدگاه ابن سینا و علامه طباطبایی می باشد. در این پژوهش روش مورد استفاده، روش توصیفی- تحلیلی برای تبیین تربیت اخلاقی از دیدگاه دو اندیشمند و روش تطبیقی برای تعیین نقاط تشابه و افتراق در مقوله فوق می باشد . یافته های پژوهش شامل: نقاط اشتراک دو فیلسوف نیز شامل: در بعد مفهوم تربیت اخلاقی هر دو فیلسوف، تربیت اخلاقی را روشی جهت کسب فضایل اخلاقی و رفع رذایل اخلاقی تعریف کرده اند. در بعد اهداف، هر دو اندیبشمند قایل به هدف غایی و اهداف میانی در تربیت اخلاقی هستند. هردوی آن ها هدف غایی تربیت اخلاقی را کمال دنیوی و سعادت اخروی دانسته اند. در بعد روش ها، ابن سینا و علامه اهمیت خاصی به روش الگو برداری، ایجاد عادات نیکو می دهند. نقاط افتراق آن ها نیز شامل: در بعد مفهوم تربیت اخلاقی، ابن سینا اصلاح نفس را نخستین گام معرفی می کند. در مقابل علامه، تاکید ویژه ای بر حد اعتدال و دوری از افراط و تفریط دارد. در بعد اهداف، ابن سینا و علامه در زمینه اهداف واسطه ای نظر متفاوتی دارند؛ ابن سینا اهداف واسطه ای از قبیل؛ کسب ریاضت، خودشناسی اخلاقی، کسب فضایل اخلاقی و... را مطرح می کند ولی علامه هدف غایی و واسطه ای تربیت اخلاقی را ذیل یک عنوان مطح می کند(سعادت دنیوی و اخروی). در بعد روش ها ابن سینا دارای رویکردی جمع گرا و اجتماعی است و در مقابل علامه دارای رویکردی جمع گرا و در عین حال فردی است.

تربیت اخلاقی، ابن سینا، علامه طباطبایی