محمدامیر حق شناسی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم ارتباطات دانشکده دین و رسانه دانشگاه صدا و سیما

با در نظر گرفتن آن که مطبوعات و ساير رسانه هاي جمعي، در دنیاي معاصر از عوامل اساسي پیشرفت زندگي جمعي به شمارمي روند و علاوه بر ايفاي وظايف آگاهي رساني، آموزشدهي، هشیارسازي و فراغت آوري مخاطبان، نقش واسطه و میانجي بین مردم و دولتو همچنین بین گروه هاي مختلف اجتماعي را هم به عهده دارند و به موازات اين وظايف و نقش ها، نوعي نظارتگري و انتقادگري بر قوايمملکتي و عملکردهاي دولتي را نیز دارا هستند، آزادي فعالیت آنها، يکي از آزادي هاي بنیادي جوامع کنوني شناخته شده است و تأمین وتضمین آن بر مبناي قوانین اساسي و ابزارهاي حقوقي، به عهده دولتها واگذار گرديده است. در اين مقاله تلاش شده تا مباني حقوقيآزادي رسانه هاي جمعي و مقررات مختلف مربوط به فعالیت رسانه ها در قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران با نگاه به بر حدود آزاديبیان در فقه شیعه مورد مطالعه و بررسي قرار گیرد.

رسانه هاي جمعي، قانون اساسي ج. ا. ايران، آزادي بیان، فقه شیعه