حیدر خانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ایلخچی
محمد محمدزاده اصل - استادیار گروه حقوق عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شبستر

از منظر حقوق اسلامی نفقه زوجه نسبت به نفقه اقارب تفاوت مبنایی دارد، به این معنا که نفقه زوجه یک حکم وضعی دارد و در هرمقطع زمانی موجب اشتغال ذمه و مدیونیت زوج است و در مقابل نفقه اقارب ماهیتاً یک تکلیف قانونی است و در صورت عدم تأدیه،دینی برای مکلف ایجاد نمیکند بنابراین به دین تبدیل نمیشود و قانونگذار فقط اجازه میدهد که جهت ادای تکلیف توسط ثالث، باانعقاد عقد قرض، منفق مستنکف را مدیون سازد. بر اساس مبانی فقهی، حق زوجه نسبت به نفقه، صرف حق مطالبه نیست، بلکهحق وی نسبت به نفقه از جنس مالکیت است و زوجه مالک نفقه می گردد و نسبت به این امر ادعای اجماع و عدم خلاف شده استدر حالی که نفقه اقارب ماهیتاً یک تکلیف قانونی و فاقد هر گونه اثر وضعی همچون اشغال ذمه اسیت و ماهیتاً یک التزام و تعهدصرف است و در صورت عدم تأدیه، دینی برای مکلف ایجاد نمیکند. بر اساس مبانی فقهی، حق زوجه نسبت به نفقه، صرفحق مطالبه نیس، بلکه حق وی نسبت به نفقه از جنس مالکیت است و زوجه ملک نفقه می گردد و نسبت به این امرادعای اجماع و عدم خلاف شده است در حالی که نفقه اقارب ماهیتاً یک تکلیف قانونی و فاقد هر گونه اثر وضعی همچوناشتغال ذمه است و ماهیتاً یک الزام و تعهد صرف است و در صورت عدم تأدیه، دینی برای مکلف ایجاد نمی کند.

نفقه، زوجه، اقارب، حکم تکلیفی، دین