اکبر حجازی - کارشناس ارشد علوم سیاسی

ارتباطات در فرایند توسعه ملی از جنبه های گوناگونی دارای اهمیت است: نخست آنکه، وسایل گوناگون ارتباطی از عواملموثر در آگاه سازی و هماهنگی و ساماندهی موردنظر در ارائه و اجرای طرح های گوناگون توسعه به شمار می روند و درجلب مشارکت عمومی و همکاری های مردمی برای دستیابی به نتایج مطلوب، تأثیری تعیین کننده دارند و دوم آنکه،ارتباطات خود نیز به عنوان شاخص های توسعه مانند درآمد ملی، سطح سواد و رفاه عمومی و همچنین مانند اجزای اصلیتوسعه مانند آموزش و بهداشت، صنعت و خدمات از جایگاه رفیع و ممتازی برخوردار است. از این رو، برای پیشرفت وگسترش وسایل ارتباطی در کنار زمینه های مهم دیگر توسعه، برنامه ریزی های ویژه ای در نظر گرفته می شود. به اینترتیب «ارتباطات توسعه» و «توسعه ارتباطات» در فرایند توسعه لازم و ملزوم یکدیگرند. سؤالی و که در این مقاله در پیپاسخگویی به آن هستیم، این است که اصولاً در تحقق دستیابی به توسعه رفتار سیاسی، تکنولوژی اطلاعات و ارتباطاتچه جایگاهی دارد؟ به عبارت دیگر، آیا ارتباطات رایانه ای در اینترنت می تواند زمینه توسعه رفتارهای سیاسی را فراهمسازد؟ در این پژوهش از روش اسنادی کتابخانه ای استفاده شده است. صاحبنظران علوم سیاسی معتقدند که اینترنتدر بعد توسعه رفتار سیاسی آثار مثبتی مانند انتشار و کسب آزادانه اطلاعات، تأثیر گسترده بر افکار عمومی و جهت دهیبه آن، اصلاحات ساختاری کلی و جزئی در جوامع، دموکراسی الکترونیکی، ساماندهی انتخابات و ... به دنبال داشته است.در مجموع می توان دریافت که اینترنت با توجه به ویژگی هایی چون تعاملی بودن، همزمان بودن ارتباط، همه جاییبودن، فقدان کنترل مرکزی، فقدان مالکیت بر شبکه و سانسورگریزی، می تواند فضای مساعدی برای احیای ابعاد از دسترفته مشارکت سیاسی و دموکراسی را فراهم آورد و به این ترتیب، بستری مناسب برای گسترش مشارکت سیاسی به شمار می رود.

تکنولوژی اطلاعات، ارتباطات، توسعه سیاسی، رفتار سیاسی