عزت اله پابخش - کارشناس ارشد حقوق بین الملل، دانشگاه شهید بهشتی

امروزه با گسترش روز افزون تهدیدات علیه صلح و امنیت بینالمللی بایستی در مفاهیم امنیتی تجدیدنظر کنیم، در واقع آنچه را که کهنه شدهکنار گذاریم و به جستجوی رویکردهای جدید بپردازیم. پارادایم نسبتاً جدیدی که به سرعت در حال گسترش است، همپوشانی موضوعات سلامتو صلح-امنیت را مدنظر قرار میدهد. اگرچه موضوعات سلامت معمولاً با مسائل امنیتی در هم تنیدهاند، اما باید در نظر داشته باشیم که همهچالش های بهداشتی شامل دغدغه های امنیتی نیستند. اخیراً اعتماد به امور پزشکی به شدت متزلزل شده است. در آغاز قرن بیست و یکم، یکبار دیگر نگرانی های بین المللی قابل توجهی در مورد تعدادی از ویروس های واگیردار به وجود آمد - از موارد نسبتاً جدید ویروس H5N1 وویروس سارس است که در سطح جهان حتی به مراتب بیشتر از ایدز موجب بیماری می شود. خوش بینی پزشکی قرن بیستم از بین رفته است وجای خود را به اضطرابی جدی داده است. شاید هیچ چیز به این شدت نشان دهنده تغییر و تحرک ناشی از این واقعیت نباشد که بسیاری ازواکنش های ملی و بین المللی به این ویروس ها امروزه به زبان امنیت بیان می شود؛ بنابراین مفهوم امنیت بار دیگر در حال تغییر است. متعاقبانقباض شدید آن در قرن بیستم، مفهوم امنیت بهوسیله یک بعد اپیدمیولوژیک دوباره در حال گسترش است. شاید از مهمترین نکته ها در پرتواین موضوع تأثیر امنیت داخلی کشورهاست که به نحو لاینفکی صلح و امنیت بین المللی را درگیر خود می کند. از این رو نمی توان از نقش شورایامنیت به عنوان حافظ صلح و امنیت بین المللی چشم پوشید، کما اینکه تا کنون اقداماتی انجام داده است؛ اما آیا بیماری های واگیردار تهدیدیعلیه صلح و امنیت بین المللی تلقی می شوند؟

صلح و امنیت بین المللی، بیماری های واگیردار، شورای امنیت سازمان ملل متحد، تهدیدات نوظهور،پاندمی