امیرمهدی مولوی گنابادی - استادیار، گروه پژوهشی مواد، جهاد دانشگاهی خراسان رضوی، مشهد، ایران
سمیرا نوخاسته - دانشجوی دکتری، گروه پژوهشی مواد، جهاد دانشگاهی خراسان رضوی، مشهد، ایران
علیرضا صادقی اول شهر - مربی، گروه پژوهشی مواد، جهاد دانشگاهی خراسان رضوی، مشهد، ایران

به رغم خواص فیزیکی، مکانیکی و فرآیندپذیری مناسب بسیاری از پلیمرهای زیستی، این مواد دارای ضعف هایی همچون آب گریزی و عدم چسبندگی سلولی مناسب هستند. مهندسی خواص سطحی داربست های پلیمری از جمله مورفولوژی، زبری و همچنین ترکیب فیزیکی- شیمیایی، جهت دست یابی به برهم کنش مطلوب بین پلیمر و عامل بیولوژیکی ضروری است. یک عملیات سطحی مناسب می تواند مورفولوژی سطحی پلیمر را تغییر داده و ساختارها و نقاطی مناسب را برای پروتئین های خاص غشای سلول بوجود آورد، در نتیجه چسبندگی سلول به سطح مهندسی شده بهبود می یابد. عملیات لیزر، کاشت یونی، عملیات پلاسما، گرفت نانوذرات و اصلاح سطحی با پپتیدها از جمله روش های مهندسی و اصلاح سطح داربست های زیستی پلیمری است که در این مقاله مروری بررسی می شوند.

پلیمرهای زیستی، مهندسی سطح، گروه های عاملی، پیوند شیمیایی، سیگنال دهی سلولی