علی خلیلی ماهانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی پلیمر گرایش فرآورش دانشگاه تهران
راشد دانشفر - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی پلیمر گرایش فرآورش دانشگاه تهران

به کارگیری از پر کننده های تقویتی نظیر سیلیکا ( sio 2 )به منظور بهبود خواص مکانیکی ، دینامیکی و حتی حرارتی کامپوزیت های پلیمری امری بسیار رایج و ضروری است. اما به علت عوامل سطحی روی سیلیکا ، بدون اصلاح سطح رسیدن به خواص مورد نظر امکان پذیر نیست. به تغییر ویژگی های سطح یک ماده به منظور تاثیر گذاشتن بر خواص مختلف مورد نظر اصلاح سطح یا ( ( surface modification گفته می شود.اصلاح سطح ذرات سیلیکا ، نه تنها باعث پراکندگی بهتر ذرات در بافت پلیمر می شود ، بلکه در نتیجه برهمکنش های از نوع فیزیکی و شیمیایی ذرات سیلیکا با ماتریس پلیمر، اتصال شیمیایی با دوام بین فاز های ناسازگار تضمین می شود. این پروسه اصلاح سطح به دو حالت فیزیکی و شیمیایی قابل انجام است.در اصلاح فیزیکی بر اساس بر همکنش های فیزیکی که بین ذره سیلیکا و عامل اصلاح کننده و با استفاده از مواد سطح فعال صورت می گیرد. در روش اصلاح شیمیایی نیز بر اساس فعل و انفعالات شیمیایی و با استفاده از پیوند زنی به زنجیر های پلیمری یا با استفاده از عوامل اصلاح کننده سطح انجام می شود. روش های مختلفی بدین منظور پیش بینی و معرفی شده مثل استفاده از عوامل silane coupling agent ، اصلاح توسط پلیمر های آبدوست و استفاده از محیط های پلاسمایی که در این کار پژوهشی، به آنها مختصری پرداخته می شود.

سیلیکا ،کامپوزیت پلیمری، اصلاح سطح ، برهمکنش