تبیین و ارزیابی مولفههای تابآوری نهادی و اجتماعی در سکونتگاههای خودانگیخته شهری؛ مطالعه موردی: ناحیه منفصل شهری نایسر؛ سنندج
عنوان مقاله: تبیین و ارزیابی مولفههای تابآوری نهادی و اجتماعی در سکونتگاههای خودانگیخته شهری؛ مطالعه موردی: ناحیه منفصل شهری نایسر؛ سنندج
شناسه ملی مقاله: JR_URBS-6-22_006
منتشر شده در در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_URBS-6-22_006
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
اکبر محمدی - مدیر مرکز آموزش و پژوهشهای توسعه و آیندهنگری سازمان مدیریت و برنامه ریزی کردستان
کسری آشوری - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری
محمدبشیر رباطی - عضو هیئت علمی دانشگاه کردستان
خلاصه مقاله:
اکبر محمدی - مدیر مرکز آموزش و پژوهشهای توسعه و آیندهنگری سازمان مدیریت و برنامه ریزی کردستان
کسری آشوری - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری
محمدبشیر رباطی - عضو هیئت علمی دانشگاه کردستان
امروزه اغلب سکونتگاههای خودانگیخته شهری به دلایل مختلفی از قبیل کمبود توان مالی، بالا بودن هزینه تأمین مسکن رسمی، قیمت بالای زمین شهری (به خصوص برای اقشار کمدرآمد)، پیشی گرفتن روند توسعههای شهری از برنامهریزی و مدیریت عقلایی شهری و عوامل متعدد دیگر، در مکانهایی بنا شدهاند که اغلب آنها مخاطرات طبیعی یا به دلیل تکنولوژیکی در معرض انواع تهدیدهای طبیعی و مصنوع قرار گرفتهاند. در این میان تلاش برای دستیابی به شرایطی که در صورت وقوع بحران، بازگشت آنها را به وضعیت پیش از بحران (اعاده به وضعیت سابق) فراهم سازد و یا انعطافپذیری آنها را افزایش دهد، امری ضروری است. تابآوری رویکرد جدیدی است که در پی پاسخ به نیازهای ناشی از تغییرات سریع و پیچیدگیهای روزافزون شهرها با چهار بعد اقتصادی، اجتماعی، زیرساختی و نهادی مطرح شده و در مواجهه با ناشناختهها و عدم قطعیتها به کار میرود. هدف از این پژوهش بررسی ابعاد نهادی و اجتماعی تابآوری در سکونتگاه خودانگیخته نایسر واقع در شمال شرق شهر سنندج و مقایسه آن با حد بهینه مقادیر این شاخصهاست. برای دستیابی به این هدف ابتدا چارچوب نظری و معیارهای موضوع شامل پنج شاخص اجتماعی و سه شاخص نهادی و سپس چارچوب مفهومی موضوع استخراج میشوند. از طرفی به منظور تعریف حد بهینه در این پژوهش و با توجه به عدم وجود سابقه نظری مناسب این رویکرد در کشورمان، حد بهینه تابآور بودن هر شاخص از مطالعات انجام شده در مناطقی در سطح جهان (ژاپن و کالیفرنیا) حاصل شد که در برابر بحرانهای متعدد تابآور بودهاند. برای رسیدن به هدف پژوهش، دادهها با استفاده از مطالعات میدانی، سرشماریهای نفوس و مسکن سال 1390 شهر سنندج و اطلاعات حاصل از سرشماری ژاپن و کالیفرنیا و همچنین توزیع 348 پرسشنامه به روش نمونهگیری تصادفی ساده برداشت شده است. سپس دادههای موجود از طریق نرمافزار Spss پردازش شده و با حد بهینه تطبیق داده شد. علاوه بر این امر برای تهیه نقشهها و انطباق وضعیتهای مختلف با ناحیه از نرمافزار GIS استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از درجات بسیار پایین تابآوری نهادی و اجتماعی این سکونتگاه نسبت به حد بهینه این معیارهاست.
کلمات کلیدی: تابآوری شهری, تاب آوری اجتماعی و نهادی, سکونتگاه های خودانگیخته, شهر سنندج, نایسر
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1172621/