موضع هایدگر درقبالِ پدیدارشناسی هوسرل در درسگفتارهای اولیه
عنوان مقاله: موضع هایدگر درقبالِ پدیدارشناسی هوسرل در درسگفتارهای اولیه
شناسه ملی مقاله: JR_MPHU-12-29_010
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_MPHU-12-29_010
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
بهمن پازوکی - استادیار موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران
خلاصه مقاله:
بهمن پازوکی - استادیار موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران
اغلب، نام هوسرل و هایدگر را آنچنان با هم میآورند که گویی آنها متفکرانی هستند با اختلافات جزئی که به موضوعی مشترک پرداختهاند و در یک شهر تدریس کردهاند و یکی اندیشههای دیگری را بهطور مستمر و بر وفق رأی دیگری ادامه داده است. این توصیف گرچه مطابق با آن چیزی است که هوسرل زمانی دربارۀ هایدگر آرزویش را داشت، با واقعیات تاریخی جور درنمیآید. در این پژوهش سعی شده است وجوه افتراق پدیدارشناسی هایدگر و هوسرل با استناد به درسگفتارهای اولیة هایدگر توضیح داده شود. بهطورِ خلاصه، هایدگر چندین ایراد به پدیدارشناسی هوسرل وارد میکند: 1) ایراد نخست این است که هوسرل آزمون زیستة عالم محیط را نادیده میگیرد؛ 2) ایراد دیگر هایدگر به هوسرل این است که او میپندارد میتواند خود را از تمامی تعلقات و ارتباطات به فرادهش (سنّت) فکری آزاد کند؛ 3) هایدگر با طرح «هرمنویتیک واقعبودگی»، با تلقی هوسرل از پدیدارشناسی درمیافتد و پدیدارشناسی را علم سرآغازینی مقدم بر نظریه تعریف میکند؛ و بالاخره باید به تفاوت برداشت هایدگر از مفهوم حیث التفاتی که او آن را پروا میخواند با آنچه هوسرل از آن مراد میکند، یعنی درککردن چیزها اشاره کرد.
کلمات کلیدی: آزمون زیسته, آگاهی, پدیدارشناسی, حیث التفاتی, علم سرآغازینی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1172921/