مهری شاهدی - دانشجوی کارشناسی ارشد هواشناسی کشاورزی
سعداله ولایتی - استاد گروه جغرافیا دانشگاه فردوسی مشهد
کامران داوری - دانشیار گروه مهندسی آب دانشگاه فردوسی مشهد
سیدحسین ثنایی نژاد - دانشیار گروه مهندسی آب دانشگاه فردوسی مشهد

آب مهمترین و محدود کننده ترین عامل در توسعه استان خراسان رضوی محسوب می گردد دراین مطالعه به کمک چند شاخص پایداری منابع آب استان خراسان رضوی از جهت جمعیت و کشاورزی مورد بررسی قرار گرفته است از نظر شاخص فالکن مارک زیرحوضه های مشهد وکاشمر دچار کمبود مطلق هستند درواقع تراکم جمعیت دراین زیرحوضه ها با منابع آب موجود آنها تطابق ندارد و آب تجدید پذیر به هیچ وجه پاسخگوی توسعه اجتماعی - اقتصادی این جمعیت نمی باشد درنتیجه برای جلوگیری از کسری مخزن در این زیرحوضه ها باید بخش عمده ای از نیاز های جمعیت وارداتی باشد دریک نگاه خوشبینانه اگر فرض کنیم کل پتانسیل آب تجدید پذیر را به آبیاری تخصیص دهیم حداکثر 80 درصد از اراضی فاریاب حوضه آبریز قره قوم و نمکزار خواف می تواند آب آبیاری مورد نیاز برای رسیدن به عملکرد مطلوب را دریافت کند.

توسعه پایدار، منابع آب، نمایه های منابع آب، آب تجدید شونده، تجاوز سطح زیر کشت