اثرات قارچ میکوریزی، باکتریهای محرک رشد و کود دامی بر عملکرد و برخی ویژگیهای رشد گل محمدی (Rosa demascena) در منطقه لایزنگان استان فارس
عنوان مقاله: اثرات قارچ میکوریزی، باکتریهای محرک رشد و کود دامی بر عملکرد و برخی ویژگیهای رشد گل محمدی (Rosa demascena) در منطقه لایزنگان استان فارس
شناسه ملی مقاله: JR_SBJ-6-2_008
منتشر شده در در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_SBJ-6-2_008
منتشر شده در در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
حسن حقیقت نیا - استادیار بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان فارس، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، داراب، فارس، ایران
فرهاد رجالی - دانشیار موسسه تحقیقات خاک و آب، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
زینب منتظری - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد داراب، فارس، ایران
خلاصه مقاله:
حسن حقیقت نیا - استادیار بخش تحقیقات خاک و آب، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان فارس، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، داراب، فارس، ایران
فرهاد رجالی - دانشیار موسسه تحقیقات خاک و آب، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران
زینب منتظری - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد داراب، فارس، ایران
استفاده از گل محمدی در صنایع بهداشتی و دارویی، این محصول را به لحاظ اقتصادی به کالایی با ارزش تبدیل کرده است. به منظور بررسی اثرات قارچهای میکوریزی، باکتریهای محرک رشد و کود حیوانی بر عملکرد و ویژگیهای رشد گل محمدی، آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در سال 1393 در منطقه لایزنگان داراب به اجراء در آمد. عامل اول کود دامی در دو سطح: ا- شاهد (بدون استفاده از کود دامی) 2- دو کیلوگرم کود دامی به ازای هر بوته، عامل دوم استفاده از مایه تلقیح قارچ میکوریزی در دو سطح : 1- شاهد (بدون استفاده از قارچ میکوریزی) 2- استفاده از مخلوط سه گونه قارچ میکوریز آربسکولار و عامل سوم در چهار سطح شامل استفاده از سه سویه باکتری محرک رشد گیاه و یک تیمار بعنوان شاهد بود. نتایج نشان داد که اثرات هر سه عامل بر ویژگیهای رشد و کلنی سازی ریشه در سطح یک درصد معنیدار بود. استفاده از باکتری Pseudomonas fluorescens اختلاف معنیداری نسبت به عدم تلقیح با باکتری در همه ویژگیهای اندازهگیری شده داشت. برهمکنش هر سه عامل، بالاترین تأثیر معنیدار را بر صفات وزن تر گل، وزن خشک گل، ارتفاع بوته، عرض بوته، تعداد گل در بوته و کلنیسازی ریشه داشت و به ترتیب افزایشی به میزان 91، 3/78، 3/57، 1/34، 2/77 و 7/32 درصد در پاسخهای یاد شده نسبت به شاهد ایجاد کرد. در مجموع چنین نتیجهگیری شد که استفاده توأم از عوامل مذکور در بهبود صفات اندازهگیری شده تأثیر مثبت بیشتری داشته است.
کلمات کلیدی: "کودهای آلی", "کودهای زیستی", "گل محمدی", "لایزنگان"
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1178109/