علی سلامی - عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه تهران، تهران، ایران
میدیا محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه تهران، تهران، ایران

هوشنگ گلشیري و ادگار آلنپو نویسندگان خلاق و توانایی هستند كه در خلق سنت ادبی مدرن ملی كشور خودشان نقشی بی بدیل داشته اند. هر دو نویسنده با بهره گیري از عناصر گوتیک توانسته اند فضاهایی در خور مضمون در آثارشان خلق كنند كه در بستر آن ها شخصیت هایی رنجور و در حال نزاع، نابودي و پایان را به انتظار نشسته اند. در پژوهش حاضر به بررسی تطبیقی دو داستان: «شازده احتجاب» اثر هوشنگ گلشیری و «زوال خاندان آشر» اثر ادگار آلن پو پرداخته و با تکیه بر وجوه اشتراک و افتراق آن دو، تلاش می شود به تحلیل محتوا، مضامین و ساختار این دو اثر بپردازیم. همچنین سعی بر آن بوده كه ارتباط این دو اثر در فرآیند شکل گیري این سنت و نقش كلیدي آن بررسی شود. اهمیت این پژوهش در این است كه تاكنون پژوهش قابل توجهی در زمینه ي مقایسه ي تطبیقی آن ها صورت نگرفته است. چنین به نظر می رسد، هر دو اثر، شرح حال روزگار رو به زوال آخرین بازماندگان خاندان هاي قدرتمندي را ترسیم می كنند؛ در حالی كه این شخصیت ها به عقیم بودگی خویش واقف هستند، با اضمحلال خویش به صلح رسیده اند و دنبال راه گریزي نیستند. خوانش تطبیقی این دو شاهکار به سبب شباهت در مضامین و محتوا و فضاسازي، فرآیند شکل گیري سنت ادبی مستقل - ملی كه هر دو نویسنده در تکاپو براي خلق آن بوده اند - را روشن می كند.

داستان گوتیک، ادبیات تطبیقی، داستان اضمحلال، هوشنگ گلشیري، ادگار آلن پو