مهشاد راهکشان - کارشناسی ، گروه معماری، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
محمدحسین طهماسبی - کارشناسی ، گروه عمران، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران

فکر ماهیت شبیه سازی دارد و عمل یک ماهیت حقیقی، بنابراین معماری شبیه سازی میان «حقیقت و مجاز» اتفاق میافتد. این دو مقوله، تا چندی پیش در دو حیطه به ظاهر متضاد بودند ، اما پس از ظهور بحث «واقعیت شبیه سازی»معماری و تکنولوژی اطلاعات با هم تلفیق شدند و در آینده آنقدر پیش خواهد رفت تا آن جایی که بشر در محیط مصنوعیخواهد زیست که تبدیل یافته ای از فضای هستی و زیستی به وسیله تجمیع معماری و شبیه سازی و عصر دیجیتال خواهدبود. مطمئناً توصیف هرچه عمیق تر معماری دیجیتالی در میان علوم مرتبط باعث ایجاد درک بهتری از این پدیده نوینخواهد شد. برای نمونه موسیقی که در زمره هنرهای پایدار شمرده می شود تنها در حافظه شنونده و نوازنده آن باقی می-ماند، اما معماری در اذهان علوم هنری مانا است. شبیه سازی در معماری به عنوان قلمروهایی فضایی تلقی می شود کهبدون شک ، به وسیله داده ها و اطلاعات بر مفهوم های فضا ، فرم، حرکت و هندسه تأثیر می گذارند و با ایجاد ناپایداریفرمال با مانایی تکنولوژی در هم آمیخته می شوند. احساسات و اندیشه های ما در نحوه تعاملات با محیط تأثیر دارند . دراین نوع معماری فضا با طی شدن زمان ، تغییر کرده و به سوی کامل تر شدن حرکت می کند. از آن جا که معماریهمواره پاسخ دهنده به نیاز های مطرح شده بوده است، اینک در عصر الکترونیک، نیاز ما به طراحی فضاهایی است که درحوزه دیجیتال مطرح شده اند. «در فضای شبیه سازی ، فضا، ارتباطی همه جانبه و متقابل از یک سری عناصر متضاد را ایجاد می کند که به صورت هم تراز در کنار هم قرار می گیرند «معماری می تواند فرم را وابسته به فضا و زمان تغییر دهدو در این جا، حرکت یک عامل ضروری است تا ترکیب معماری را در فضاهای دگردیس تغییر دهد». این دگردیسی میتواند هم در فرم و هم در عملکرد حاصل شود ، بسته به موقیت و شرایط ، تغییر کند و خود را با خواسته های مخاطبتطبیق دهد. معماری شبیه سازی پرسشی نیست که معماری و معمار هرکدام بتوانند جوابی برای آن عرضه کنند و از آنخشنود باشند ، بلکه شرایطی است که ما می خواهیم در پایان قرن بیستم و از طریق رویارویی جسمی ، حسی و تحریکیبا کامپیوتر ، تحت آن زندگی کنیم. در این پژوهش سعی بر این است که ضمن تعریف متامورف ناپایدار فرمال، شبیه سازیدر معماری را به عنوان پدیده ای مستقل بیان کرده و به عنوان یکی از مهمترین پدیده های عصر حاضر مورد آنالیز وتجزیه ماهوی قرار دارد که در حال اتفاق است و باید توسط محققین و پژوهشگران معماری برای رسیدن به یک سیطره یمطلوب ، در ابتدا تعریف شود.

شبیه سازی و مدلسازی، فضای دیجیتالی، تکنولوژی، معماری