فاطمه علیان - دکترای زبان و ادبیات عربی دانشگاه فردوسی مشهد
محمد پوریاور چوبر - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آستارا
احمدرضا نظری چروده - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آستارا

شمس تبریزی یکی از عارفان بزرگ سده هفتم هجری میباشد که به دلیل عدم اهتمام و یا علاقه وی به نگارش از وی تنها کتاب مقالات شمس که به مدد مریدانش گردآوری شده، باقی مانده است. کتاب مذکور سرشار از موعظه و عبرت است، گهگاهی شمس از زبان عربی برای بیان درونیات خود بهره برده است، زیرا انس و الفت فراوانی با زبان نزول قرآن داشته است، مسأله ای که شاید بسیاری از نظریه پردازان پیرامون دین و مذهب و اعتقادات شمس از آن غافل هستند. این مقاله به شیوه توصیفی تحلیلی به بازتاب زبان عربی به ویژه در حیطه قرآن و حدیث در مقالات شمس پرداخته است زیرا وی برای ابراز مافی الضمیر از زبان قرآن بسیار مدد جسته و کمتر صفحه ای خالی از الفاظ یا عبارات عربی است. بسیاری از اوقات شمس دستاویز قرآن شده تا شاید بتواند احساس درونی اش را بازگو کند. در احادیث نیز اکثرا از پیامبر و در مرتبه بعدی از غالب امامان معصوم بهره گرفته است.

شمس تبریزی، عربی، قرآن و دین، مقالات شمس