بهاره قمری دورابی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه مازندران
ایرج اسدی - استادیار، گروه شهرسازی، دانشگاه مازندران
فرهنگ فقیه لاریجانی - استادیار، گروه حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه مازندران

اهمیت منفعت عمومی بر کسی پوشیده نیست؛ اما تاکنون در ادبیات علمی و نیز اجرایی شهرسازی ایران جایگاه مشخصی نداشته است. زیرا در ایران رویکرد عمومی و سنت برنامه ریزی ، باوجود قانون شوراهای شهری و سایر قوانینی ازاین دست هنوز فاصله معناداری با رویکردهای متأخر برنامه ریزی شهری دارد. منفعت عمومی موضوعی است که مباحث برنامه ریزی را به یکدیگر متصل میکند و وظیفه برنامه ریز خدمت به منافع عمومی در شهرها، حومه ها و نواحی روستایی است و ازآنجاییکه منفعت عمومی و تأمین آن همواره موضوعی است موردعلاقه برای برنامه ریزی شهری و محوریت سیاست گذاریها را به خود اختصاص داده است و همچنین ازآنجایی که برنامه ریزان شهری مدعی هستند که طرحهای توسعه شهری تجلی منافع عموم هست، جهت تعیین چگونگی تضمین منفعت عمومی در برنامه های توسعه شهری و پژوهشی در این خصوص بیش ازپیش ضرورت مییابد. ازاینرو پژوهش کاربردی حاضر با گردآوری داده های نظری از میان کتب و مقالات معتبر به معرفی شاخصهای منفعت عمومی در برنامه ریزی شهری با تأکید بر دیدگاه متخصصین پرداخته و درنهایت 4 بعد و 17 شاخص را برای ارزیابی منفعت عمومی در برنامه ریزی شهری معرفی مینماید.

منفعت عمومی، برنامه ریزی شهری، شاخصهای منفعت عمومی