پریسا عمرانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شهرسازی، گرایش برنامه ریزی شهری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
ایرج اسدی - عضو هیات علمی گروه آموزشی مهندسی شهرسازی دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
محمدرضا حق جو - عضو هیات علمی گروه آموزشی مهندسی شهرسازی دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
مجید عبداللهی - مدیرکل حوزه ریاست و روابط عمومی سازمان شهرداریها و دهیاریهای کشور، تهران، ایران

امروزه با توجه به رشد شتابان جمعیت شهری به ویژه در کشورهای درحال توسعه، شاهد بروز مسائل جدی در نظام برنامه ریزی و مدیریت شهری به طور خاص در حوزه تامین خدمات عمومی با ماهیت منطقه ای هستیم. حکومتهای محلی مهمترین تامین کننده خدمات عمومی هستند و شهرداریها به عنوان مهمترین نهاد اجرایی این سطح، مسئولیت این امر را در محدوده تعریف شده برعهده دارند. همواره در شهرها به ویژه شهرهای کوچک و نزدیک به هم این مساله وجود دارد که چندین شهرداری در موضوعات خاص همچون تامین خدمات عمومی منطقهای منافع یکسانی دارند، در چنین مواردی هریک از شهرداریها به تنهایی قادر به ارائه منابع کافی نیستند و همچنین فاقد ظرفیت و توانایی لازم برای حل مساله و برآورده ساختن منافع خود هستند؛ لذا همکاری بین شهرداری به عنوان منعطف ترین راهبرد منطقه گرایی با تشکیل شبکه همکارانه ضمن تامین منابع بیشتر و دستیابی به صرفه های ناشی از مقیاس، میتواند در تامین کارآمدتر خدمات عمومی و حل برخی مسائل مشترک منطقه ای اثرگذار باشد. روش پژوهش حاضر از لحاظ نوع ماهیت کاربردی، براساس هدف از نوع توصیفی و براساس روش جمع آوری اطلاعات در دسته تحلیل داده های ثانویه (مطالعات کتابخانه ای و اسنادی) و از نظر تحلیل اطلاعات از نوع کیفی است که به بیان گزاره های توصیفی میپردازد. این پژوهش کوشش می نماید در گام نخست به بیان دلایل اصلی؛ انگیزه های پیشبرنده و چالشهای بازدارنده همکاری بین شهرداری در تامین خدمات عمومی منطقه ای پرداخته؛ سپس در گام بعد ضرورت همکاری بین شهرداری در استان مازندران را به طور اجمالی بررسی نماید.

منطقه گرایی، خدمات عمومی منطقه ای، رهیافت شبکه، همکاری بین شهرداری، استان مازندران.