مقاله حاضر در چارچوب معناشناسی شناختی به استعاره های مفهومی "خشم" در قرآن کریم می پردازد. این پژوهش در یک تحلیل پیکره مدار، با بهره گیری از کلیدواژه های خشم در قرآن کریم، به استخراج استعاره های شناختی این حوزه عاطفی پرداخته است؛ این واژه ها عبارتند از غضب، غیظ، سخط، مقت و غلظه. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد در آیات قرآن، ۳ نام نگاشت به دست آمد که در آنها مفهوم «خشم» به عنوان مقصد، به وسیله ۳ حوزه مبدا مکان، موجود زنده و شئ مفهوم سازی شده است. حوزه مبدا مکان به طور قابل توجه ی بسامد بالایی را در مقایسه با دو حوزه دیگر دارا است. نام نگاشت ["خشم"، مکان مند است] در سه بخش (بالا/ پایین، عقب/جلو، درون/بیرون)طبقه بندی می شود. به علاوه، با حصول نام نگاشت ["خشم"، موجود زنده است] خشم می تواند صدا داشته باشد، سکوت کند یا حرکت داشته باشد. همچنین بر مبنای نام نگاشت ["خشم"، شئ است] خشم می تواند حجم داشته، منبسط شودیا شی تیز و برنده باشد. همچنین در این پژوهش روشن شد که کاربست ابزارهای زبانی حوزه مکان مندی خشم، بااستفاده از دو ابزار زبانی "فعل حرکتی" و تلفیق "فعل حرکتی و حرف اضافه" صورت پذیرفته است.