مهدی مظهری - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی

کنایه یکی از زیباترین و حساس ترین اسلوب های هنری سخن محسوب می گردد. به دلیل نبودن قرینه ی صارفه، انتقالذهن از معنای ظاهری به معنای باطنی به هوش وذکاوت مخاطب ربط دارد و همین رازآلودگی کنایه است که آنرا در نظرعموم جذّاب نموده است. در ادبیّات عامیانه ی مردمان "شهرکرد" نیز از این آرایه بهره گرفته شده است. پژوهش حاضر بااستفاده از روش میدانی و کتابخانه ای به بررسی "کنایه" در گویش دهکردی پرداخته است.نتایج این تحقیق آن است کهاصطلاحات کنایی شهرکرد، قبل از فراموشی جهت استفاده زبان شناسان، پژوهشگران و سخنوران ضبط وثبت شود.

کنایه، گویش، شهرکرد