سمیرا اله یاری بیک - دانش آموخته دوره دکتری، گروه علوم دام و طیور، پردیس ابوریحان- دانشگاه تهران
سیدداود شریفی - دانشیار گروه علوم دام و طیور دانشگاه تهران – پردیس ابوریحان
فاطمه تابنده - دانشیار، گروه مهندسی زیست فرآیند، پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری

در این آزمایش ، توانائی باکتری های ژئوباسیلوس استروترموفیلوس، ردوکوس اریتروپولیس و دو سویهباسیلوس لیکنی فرمیس و پومیلوس در تولید پروتئاز با استفاده از پر به عنوان تنها منبع کربن و نیتروژن درمحیط کشت مورد ارزیابی قرار گرفت. نمونههای پر در 2 تکرار به داخل ظروف کشت منتقل و به هر کدام ازآنها 250 میلی لیتر محیط کشت پایه باکتری عاری از کربن و نیتروژن افزوده شد. برای بهینه سازی شرایط کشتجهت هیرولیز بهتر پروتئین پر، pH های برابر 7، 8، 9 و 10 ، به طور جدا برای هر باکتری در نظر گرفته شد. در فواصلی معین، یک میلی لیتر از محیط برداشته شد و بعد از سانتریفیوژ فعالیت پروتئولیتیکی و پروتئین محلولآن اندازه گیری شد. حداکثر فعالیت پروتئازی باکتری های باسیلوس لیکنی فرمیس، ژئوباسیلوساستروترموفیلوس و باسیلوس پومیلوس به ترتیب 9/91U/ml, 50/41U/ml و 35/41U/ml به ترتیب بعد از 5/97) را با کشت 10/0g/l پر به مدت 4 روز در دمای 40 درجه سلیسیوس و pH آغازی برابر 10/0 داشت. نتایج این آزمایش نشان داد که تفاوت زیادی بین باکتری های مورد مطالعه در خصوص فعالیت پروتئازی در محیط حاوی پر به عنوان منبع ازت و کربن وجود دارد و باکتری باسیلوس لیکنی فرمیس بیشترین فعالیتپروتئازی و همچنین توانائی را در هیدرولیز پر دارد و می تواند به عنوان یک باکتری مفید در تجزیه پر مرغاستفاده شود.

باکتری، پر مرغ، تجزیه میکروبی، پروتئاز