مرتضی اسماعیلی - استادیار دانشکده مهندسی راه آهن، دانشگاه علم و صنعت ایران
سیدمهراب حکیم پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی راه آهن، دانشگاه علم و صنعت ایران

وقوع پدیده روانگرائی در بستر های سست اشباع بطور معمول با خرابی زیر ساخت های بنا شده بر روی آنها در قالب گسیختگی و یا نشست همراه است. یکی ازروشهای بهسازی خاکهای روانگرا استفاده از ستون سنگی می باشد. در این مقاله در گام نخست با مدلسازی عددی سه بعدی به روش تقاضل محدود، قابلیت روانگرائی بستر متشکل از ماسه اشباع نشان داده شده و با نتایج آزمایش سانتریفوژ مقایسه می گردد. در گام بعد با مدل نمودن ستون های سنگی با قطر های مختلف کارائی این ستون ها درکنترل روانگرائی و همچنین محدوده تاثیر آنها در خاک بستر مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که ستون یک منطقه دایره ای به اندازه 3 برابر قطر خودش را تحت تاثیر زهکشی شعاعی قرار می دهد. که این مسئله در عمق کاهش می یا بد

روانگرایی، ستون سنگی، مدلسازی، زهکش شعاعی، فشار آب حفره ای