زهره السادات کلاهدوزان - کارشناسی ارشد گروه ادیان و عرفان، دانشگاه پیام نور اصفهان،اصفهان،ایران

فلسفه آفرینش انسان و جهان، یکی از اساسی ترین مسائلی است که بشر همواره در پی کشف و شناخت آن بوده است. عارفان با استناد به برخی آیات قرآن که به حبّ اشاره دارد، معتقدند تنها عشق خداوند است که سبب خلقت انسان شده و سایر آفریده ها و هر آنچه درآسمان ها و زمین است برای انسان خلق شده است. در متون مختلف عرفان و تصوف به طور مکرّر به موضوع عشق خداوند به انسان و عشق انسان به خداوند پرداخته شده است. اثر کم نظیر کشف الاسرارو عّده الابرار میبدی نیز از این لطیفه نهانی خالی نیست و با کندوکاو درتفسیر عرفانی آن از آیات قرآن مشخص می شود که میبدی همچون بسیاری از عارفان، عشق خداوند به انسان را منشأ آفرینش دانسته است. در این پژوهش سعی شده است با نگاهی تحلیلی، به بررسی دیدگاه میبدی درباره مسئله عشق و ارتباط آن با فلسفه آفرینش انسان پرداخته شود.

عرفان و تصوف، کشف الاسرار و عده الابرار، عشق و آفرینش.