زهرا شاه مرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران
سیدمحمد میرکمالی - استاد دانشگاه تهران

هدف این پژوهش بررسی وتوجه به برنامه ریزی در نظام آموزشی با رویکرد و ماهیت فلسفی است. در این پژوهش از تحقیقات نظری و تجربی استفاده شد تا ماهیت فلسفی برنامه ریزی را در تعریف برنامه ریزی، جایگاه برنامه ریزی، انواع، اهمیت، هدف، نگرش، دیدگاه های متداول در برنامه ریزی، دیدگاه های انتقادی، برنامه ریزی معنوی، اصول برنامه ریزی، ضرورت فلسفه برای برنامه ریزی، پیامد های برنامه ریزی ، پیامد های فلسفه ی برنامه ریزی نشان دهیم و در نهایت نتیجه گیری کلی از بحث فلسفه ی برنامه ریزی به عمل آمده است. روش بررسی این پژوهش، یک مطالعه کیفی از طریق مطالعه منابع چاپی، مانند کتاب ها و منابع مربوط در این زمینه و مطالعه منابع اینترنتی مانند: مقاله ها و پایان نامه های فارسی و لاتین صورت گرفته است، که در هر بخش از مطالب ارایه شده یک جمع بندی انجام گرفته و در نهایت به یک نتیجه گیری کلی می رسیم. جامعه آماری در این پژوهش، صد کار پژوهشی با عنوان فلسفه ی برنامه ریزی مورد بررسی قرار گرفت، که در نهایت، به عنوان نمونه 30 کار پژوهشی داخلی و لاتین برای مطالعه انتخاب و تحلیل شدند. در این رابطه 60 درصد کار ها به صورت علمی-پژوهشی و 40 درصد دیگر از نوع مقالات همایش بودند. با توجه به تعاریف ارایه شده از برنامه ریزی، به فلسفه ی برنامه ریزی به عنوان یک روش و یک راه زندگی که متضمن تعهد به عمل بر مبنای اندیشه، تفکر ،آینده نگر و عزم راسخ به برنامه ریزی منظم ، موثر و مداوم می باشد و بخش انفکاک ناپذیر مدیریت هم می باشد، اشاره کردیم،در واقع فلسفه ی برنامه ریزی خواهان رسیدن به سطوح بالای آگاهی و معنی دار کردن زندگی است. ما در این پژوهش به طور مفصل به برنامه ریزی و چگونگی ماهیت فلسفی آن اشاره می کنیم.

برنامه ریزی، فلسفه، فلسفه ی برنامه ریزی، نظام آموزشی