سیده سمانه سجادی - کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست، دانشگاه تهران
علیرضا پرداختی - استادیار، دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران

با توجه به رشد جمعیت و کمبود منابع آبی در دسترس، استفاده مجدد از پساب ها امری اجتناب ناپذیر تلقی می شود. در این میان مهم ترین مسئله برای حفظ سلامت ارزیابی کیفیت پساب تصفیه شده است. در این مقاله ابتدا به نمونه گیری و بررسی کیفی پساب تصفیه شده از تصفیه خانه جنوب تهران پرداخته شده است. از آن جایی که این پساب که برای آبیاری مزارع ورامین مورد استفاده قرار می گیرد، می تواند باعث بروز تجمع مواد سمی در گیاهان و ورود این مواد به چرخه غذایی انسان شود. این پساب که با استفاده از روش icp تجزیه گردید دارای عناصر کروم، کادمیوم، منگنز، کبالت و نیکل بیش از حد استاندارد برای مصارف کشاورزی است و طبق شاخص کیفی عناصر سمی در دسته ی «خیلی بد» قرار می گیرد. با توجه به تحقیقات انجام شده و این منبع آبی، پیشنهاد می گردد این پساب برای گیاهان غده ای و سبزیجات به کار گرفته نشوند. کاهش Ph خاک، استفاده از روش آبیاری قطره ای کاشت گیاهان مناسب با ضریب تجمع زیستی کم و استفاده از کود فسفاته از دیگر راهکارهای کاهش جذب این عناصر توسط گیاهان است.

ضریب تجمع زیستی، فلزات سنگین، استفاده از پساب، ایمنی غذا، آلودگی آب