محمد نقی زاده - هیئت علمی دانشکده حسابداری و مدیریت دانشگاه علامه طباطبائی

یکی از مهم ترین راههای میانبر جهت دستیابی به فناوری موردنیاز در کشورهای درحالتوسعه مانند ایران انتقال فناوری است. بااین ­وجود، بسیاری از پروژه­ های انتقال فناوری خارجی تعریفشده در تحقق اهداف دانشی مدنظر خود با چالشهای جدی مواجه هستند. برایناساس تدوین قوانین هوشمندانه، تسهیلکننده و متناسب با ویژگیهای هر کشور، یکی از راهکارهای ارتقای سطح انتقال فناوری به کشورها است. در پژوهش حاضر ابتدا با مرور پیشینه نظری و بررسی قوانین ایران و ۳ کشور منتخب، چالشهای انتقال فناوری به ۴ گروه اصلی عوامل مرتبط با واگذارنده، گیرنده، بستر و فرآیند و محتوای موردانتقال طبقهبندی شدند. سپس با هدف تحلیل عمیق چالشها، گردآوری و تحلیل دادههای کیفی ناشی از مصاحبههای نیمهساختاریافته با ۱۰ نفر از خبرگان صنعتی و علمی صورت پذیرفت. در ادامه، قوانین سه کشور منتخب چین، کره جنوبی و ترکیه با استفاده از تحلیل مضمون بررسی شد و در نهایت چالشهای مرتبط با نمونه موردی شرکت مشترک امیاپارس - که حاصل سرمایهگذاری مشترک شرکت ایران پودر و شرکت بینالمللی امیا است - بررسی شد و به تبیین کاملتر چارچوب مورداشاره کمک نمود. برایناساس ضرورت نگاه جامع و زمینهمحور به مقوله انتقال فناوری، تمرکز مشوقها بر ارتباطات فناورانه عمیق، قوانین تقویت ­کننده توانمندی و انگیزه شرکتهای داخلی جهت یادگیری فناوری و یکپارچهسازی قوانین مرتبط با انتقال فناوری به­ عنوان مهم ترین یافتههای پژوهش شناسایی شد.

انتقال فناوری, قراردادهای همکاری مشترک خارجی, تحلیل مضمون, قوانین