ملیحه نخعی - گروه مهندسی معدن، دانشگاه صنعتی بیرجند، بیرجند، ایران
سید سعید محمدی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران

منطقه مورد بررسی در بخش خاوری زون جوشخورده سیستان و در نقشه زمین ­شناسی ۱:۱۰۰۰۰۰ ماهیرود قرارگرفته است. تودههای نیمهعمیق با ترکیب کلی کوارتزدیوریتی، به درون سنگ آهک و ماسهسنگ­ های پالئوسن-ائوسن نفوذ کرده و اسکارن و کانی­ سازی آهن (مگنتیت) را تشکیل داده است. بافت­ های عمده در کوارتزدیوریت پورفیری شامل پورفیری با زمینه ریزدانه و پوئیکلیتیک هستند. پلاژیوکلاز، هورنبلند و کوارتز سازنده­ های اصلی این سنگ ­ها هستند. نمودارهای مختلف ژئوشیمیایی نشاندهنده انطباق سنگ­ های آذرین تیغناب با نفوذی­ های مرتبط با اسکارن­ های آهن است. ویژگیهای ژئوشیمیایی مانند میزان میانگین SiO۲ (۶۴/۴۸ درصد)، Al۲O۳ (۱۶/۶۸ درصد)، Sr (ppm ۴۷۰)، Y (ppm۹/۸)، Sr/Y (۵۸/۵۵)، Yb (ppm۸۹/۰) و آنومالی منفی ضعیف Eu، نشاندهنده ماهیت آداکیتی و از نوع پرسیلیس برای این سنگ­ هاست. میزان Mg# (۴۸/۵۵ تا ۱/۶۸)، Sr/Y (میانگین ۵۸/۵۵)، Th/La (میانگین ۳۲/۰)، La/YbN (میانگین ۲/۴) و Th (میانگین ppm ۸/۱) نشان­ دهنده ذوب پوسته اقیانوسی فرورونده با ترکیب گارنت ­آمفیبولیتی برای تشکیل ماگمای آداکیتی است.  

کوارتزدیوریت پورفیری, گرانتیوئید نوع I, آداکیت پرسلیس, اسکارن, تیغناب, زمین درز سیستان