امیرحسین مزینی - دکتری اقتصاد بینالملل، عضو هیئت علمی پژوهشکده
سعید قربانی - کارشناس ارشد علوم اقتصادی دانشکده اقتصاد

نرخ ارز با تاثیرگذاری بر حوزههایی چون: تراز پرداختها، رقابتپذیری، سطح عمومی قیمتها، اقتصاد غیررسمی و ... یکی از مهمترین متغیرهای اقتصادی بهحساب میآید. در این چارچوب مدیریت نرخ ارز در سطح تعادلی آن از اهمیت بهسزایی برخوردار است. چراکه انحراف نرخ ارز از سطح تعادلی بلندمدت آن، که در ادبیات اقتصادی از آن به ناترازی نرخ ارز[۱] یاد میشود، میتواند عدم تعادلهای شدیدی در اقتصاد به جای گذارد. بررسی این پدیده برای نرخ ارز اسمی در ایران طی دهه ۱۳۸۰ (دوره یکسانسازی دوم نرخ ارز) که سیاست تثبیت نسبی نرخ ارز اسمی اعمال شد، در دستور کار مطالعه حاضر میباشد.          بدینمنظور یک مدل پولی نرخ ارز برای دوره ۱۳۸۰:۴- ۱۳۶۸:۱برآورد و با استفاده از الگوریتم برایدن نرخ ارز تعادلی برای دوره ۱۳۹۰:۴- ۱۳۸۱:۱ شبیهسازی شده است. نتایج، حکایت از وجودپدیده ناترازی اسمی نرخ ارز بهصورت اضافه ارزش پول ملی در اقتصاد ایران دارد. بهگونهای که در برخی موارد به ۹۵ درصد (نرخ ارز موجود) بالغ شده است. این نتایج ضرورت توجه حرکت به طرف نرخ ارز تعادلی را خاطر نشان میسازد. جدای از بحث فوق نتایج مطالعه حکایت از آن دارد که مهمترین عامل تعیینکننده نوسانات نرخ ارز اسمی در اقتصاد ایران سطح قیمتهاست و بعد از آن بیشترین سهم را بهترتیب درآمد ملی و حجم پول دارند. [۱]. Exchange Rate Misalignment

نرخ ارز, ناترازی, شبیهسازی, یکسانسازی, ایران