سیدقاسم زمانی - استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی
آرمین طلعت - دکتری حقوق بینالملل عمومی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی.

حاکمیت بهعنوان قدرت عالی سیاسی حکومتداری، در طول زمان متحول شده و همگام با مقتضیات زیست بشری به سوی کمال در حرکت بوده است. بر این اساس در دوران معاصر، حاکمیت از مفهوم وستفالیایی خود بسیار دور شده و دیگر آن قدرت مطلق سرکش نیست و امروزه به مثابه مسئولیت انگاشته میشود. حقوق بشر و جهانیشدن دو پدیدهای هستند که موجب فرسایش حاکمیت ملی شدهاند. حقوق بشر و توجه جهانی به آن، اصل عدم مداخله در امور داخلی کشورها را نشانه رفته است، بهطوری که دولتها مجبور شدهاند حاکمیت ملی خود را با منافع بشر تطبیق دهند. همچنین پدیده جهانیشدن، انحصار حکمرانی را از دولتها در نظام بینالمللی گرفته است و موجبات حکمرانی جهانی را در آینده فراهم میآورد. در این مقاله، مفهوم حاکمیت، تحول آن در حقوق بینالملل و در چارچوب اصل عدم مداخله و جهانیشدن بررسی میشود.

حاکمیت, حقوق بینالملل, اصل عدم مداخله, جهانیشدن, حکمرانی جهانی