جعفر باقری نژاد - دانشیار دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه الزهرا(س)، تهران، ایران
مهدی بشیری - دانشیار دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
رقیه عالی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع، دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران

مساله مکانیابی حداکثر پوشش یکی از مهمترین مسائل مکانیابی شبکه است که برای کاربردهای مختلف آن، مدلهای متنوعی از مساله حداکثر پوشش، نظیر درنظرگرفتن محدودیتهای ظرفیتی تسهیلات ارائه شدهاند؛ اما تمامی این مدلها فقط یک سطح ظرفیت ثابت برای تسهیلات استقراریافته در نظر میگیرند که این نوع مدلسازی باعث کاهش کارایی مدل مکانیابی حداکثر پوشش میشود. در این مقاله، مساله مکانیابی حداکثر پوشش محدود ماژولار پویا ارائه و مدلسازی شده است که ظرفیت تسهیلات در دو سطح «تعیین ماژولهای تخصیصی به تسهیل» و «تعیین سایز هریک از ماژولها» طراحی و مدلسازی میشود. جهت بررسی کارایی مدل ارائهشده، یک مثال عددی حل شده و مدل مسئله با مدل مساله مکانیابی حداکثر پوشش پویا مقایسه شده است. نتایج بررسی نشان میدهد که مدل پیشنهادی با برخورداری از مفهوم ماژولاریتی، نسبت به مدل حداکثر پوشش پویا از کارایی بالاتری برخوردار است. همچنین تحلیل حساسیت انجامشده بر پارامترهای مسئله، صحت عملکرد مدل را تایید میکند.

مساله مکانیابی, پوشش حداکثری, تسهیلات ماژولار, ظرفیت محدود متغیر, پویا