مهران قهرمانی - Exercise Physiology, Department of Exercise Physiology, Gilan-E-Gharb Branch, Islamic Azad University, Gilan-E-Gharb,Iran
سارا کربلایی فر - Department of Physical education, University of Tehran, Kish international campus, Kish, Iran

مقدمه: آنفارکتوس میوکارد، مرگ سلولی غیرقابل برگشت بخشی از عضله قلب در نتیجه قطع جریان خون است. پپتیدهای ناتریورتیک دهلیزی و بطنی (ANP و BNP) نشانگرهای قوی وقوع آنفارکتوس میوکارد هستند. این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر شش هفته تمرین تناوبی با شدت پایین بر بیان ژنهای ANP و BNP در رت پس از ابتلا به انفارکتوس میوکارد انجام گرفت. روش بررسی: ۱۲ سر رت نر نژاد ویستار با وزن ۲۵۰ تا ۳۰۰ گرم و سن ۱۲ هفته در دو گروه با تعداد برابر شامل گروه تجربی (۶۰ دقیقه دویدن تناوبی روی تردمیل و هر تناوب شامل چهار دقیقه دویدن با شدت ۵۵-۶۰% VO۲max و دو دقیقه ریکاوری فعال با شدت ۴۵–۵۰% VO۲max، سه روز در هفته و به مدت شش هفته) و گروه کنترل (بدون تمرین) تقسیمبندی شدند. از روش Real-timePCR برای بیان ژنهای ANP و BNP در بافت عضله قلبی (پس از ابتلا به انفارکتوس میوکارد از طریق بستن شریان کرونر نزولی سمت چپ توسط عمل جراحی) استفاده شد. دادهها با روش تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافتهها: یافتهها نشان داد شش هفته تمرین تناوبی با شدت پایین، بیان ژنهای ANP و BNP را بهطور معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش میدهد (به ترتیب ۰۱۱/۰p= و ۰۰۱/۰p=). بحث و نتیجهگیری: سازگاری با تمرین تناوبی با شدت پایین میتواند باعث کنترل و تعدیل ترشح هورمونهای قلبی در گروه دارای تمرین نسبت به گروه بدون تمرین پس از آنفارکتوس میوکارد گردد.  

Myocardial infarction, Atrial Natriuretic Peptides, Ventricular Natriuretic Peptide B-type, Exercise, آنفارکتوس میوکارد, پپتید ناتریورتیک دهلیزی, پپتید ناتریورتیک بطنی, ورزش