تاثیر سولفات آمونیوم بر شاخصهای رشد، عملکرد و خصوصیات فیتوشیمیایی مرزه تابستانه رقم ساترن (Satureja hortensis L. cv. Saturn)
عنوان مقاله: تاثیر سولفات آمونیوم بر شاخصهای رشد، عملکرد و خصوصیات فیتوشیمیایی مرزه تابستانه رقم ساترن (Satureja hortensis L. cv. Saturn)
شناسه ملی مقاله: JR_JHS-51-2_001
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_JHS-51-2_001
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
مصباح بابالار - استاد، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
سعیده محتشمی - استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه جهرم
لیلا تبریزی - استادیار، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
وحید روشن - استادیار، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی فارس، بخش منابع طبیعی
حسین محمدی - دانشآموخته کارشناسی ارشد، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
خلاصه مقاله:
مصباح بابالار - استاد، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
سعیده محتشمی - استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه جهرم
لیلا تبریزی - استادیار، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
وحید روشن - استادیار، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی فارس، بخش منابع طبیعی
حسین محمدی - دانشآموخته کارشناسی ارشد، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
جهت ارزیابی تاثیر سطوح مختلف سولفات آمونیوم بر شاخصهای رشد و فیتوشیمیایی گیاه مرزه تابستانه رقم ساترن (Satureja hortensis L. cv. Saturn)، آزمایشی بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با ۵ تیمار و ۳ تکرار به اجرا درآمد. تیمارها شامل پنج سطح مختلف سولفات آمونیوم (شاهد (عدم مصرف)، ۴۰، ۶۰، ۸۰ و ۱۰۰ کیلوگرم در هکتار) بود که بهصورت سرک در مرحله گلدهی کامل اعمال گردید. بوتههای مربوط به هر تیمار برداشت شدند و صفات مورد بررسی شامل صفات مورفولوژیک (ارتفاع گیاه، تعداد شاخههای جانبی، عرض بوته، قطر ساقه، طول میانگرهها)، عملکرد ماده خشک، فعالیت آنتیاکسیدانی، میزان ترکیبات فنلی، میزان رزمارینیک اسید و کارواکرول اندازهگیری شد. با افزایش سطوح مختلف سولفات آمونیوم، ارتفاع گیاه، تعداد شاخه جانبی، عرض بوته، قطر ساقه، طول میانگره و عملکرد ماده خشک و میزان ترکیبات فنلی افزایش معنیداری پیدا کرد. بیشترین میزان فعالیت آنتیاکسیدانی در تیمار ۴۰ کیلوگرم مشاهده شد و با افزایش کاربرد سولفات آمونیوم کاهش یافت. بیشترین میزان رزمارینیک اسید (۹۳/۱۰ میلیگرم در گرم وزن خشک) در تیمار ۸۰ کیلوگرم سولفات آمونیوم بود و کمترین میزان (۸۵/۶ میلیگرم در گرم وزن خشک) در تیمار شاهد اندازهگیری شد. بالاترین میزان کارواکرول (۹۲/۶ میلیگرم در گرم وزن خشک) در تیمار ۸۰ کیلوگرم سولفات آمونیوم بهدست آمد و بعد از آن تیمارهای ۴۰، ۶۰ و ۱۰۰ کیلوگرم در یک سطح قرار داشتند و کمترین میزان (۵/۵ میلیگرم) مربوط به تیمار شاهد بود. با توجه به نتایج بهدست آمده، تیمار ۸۰ کیلوگرم در هکتار سولفات آمونیوم علاوه بر افزایش شاخصهای رشد و عملکرد، موجب افزایش میزان کارواکرول و رزمارینیک اسید گردید.
کلمات کلیدی: آنتیاکسیدان, تغذیه, عملکرد, فلاونوئید, فنل, مرزه
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1189318/