مهدی کرمی مقدم - استادیار، گروه کشاورزی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
احسان مرادی مطلق - دانشجوی دکتری، گروه سنجش از دور و GIS, دانشکده علوم زمین, دانشگاه شهید بهشتی, تهران، ایران
تورج سبزواری - دانشیار، گروه مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد استهبان، استهبان، ایران
رضا محمدپور - استادیار، گروه مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد استهبان، استهبان، ایران

یکی از مشکلات اساسی در زمینه پیش­بینی سیلاب در اغلب حوزه­های آبخیز در ایران، نبود داده­های هیدرولوژی و اقلیمی است. از جمله روش­های برآورد حداکثر دبی سیل در حوضه­های فاقد آمار، روش SCS-CN است. در این پژوهش با استفاده از روش فوق، مقدار ارتفاع رواناب و حداکثر دبی سیلاب حوضه بالارود خوزستان برآورد شد. در ابتدا با استفاده از تصویر سنجنده  OLI ماهواره لندست ۸ و انجام تصحیح هندسی، بارزسازی و الگوریتم نزدیکترین همسایگی در طبقه­بندی شئ­گرا، نقشه کاربری اراضی تهیه شد. با استفاده از نقشه­های کاربری اراضی مربوط به هر زیرحوضه، گروه هیدرولوژیکی خاک و شماره منحنی تعیین گردید. در نهایت با روش SCS-CN، مقدار رواناب و حداکثر سیلاب حوضه تعیین گردید. نتایج نشان داد حوضه بالارود شامل سه نوع گروه هیدرولوژیکی خاک A، B و C به­ترتیب برابر ۶۴/۶۰، ۶۲/۱۱ و ۷۴/۲۷% مساحت بود. مقدار شماره منحنی CN معادل این حوضه برابر ۸۱/۶۲ حاصل شد. همچنین مقدار حداکثر ضریب نگهداشت (S) مربوط به زیرحوضه­های دوکوهه، انارکی و منگره به­ترتیب ۵/۷، ۸/۱۶ و cm ۱۷ و مقدار معادل آن در حوضه مورد مطالعه برابر cm ۱۵ به­دست آمد. در نهایت ارتفاع رواناب زیرحوضه­های منگره، انارکی، دوکوهه و کل حوضه آبخیز به­ترتیب ۰۵/۰، ۰۶/۰، ۷۳/۰ و cm ۱۲/۰ و حداکثر دبی سیل برای آن­ها نیز به­ترتیب ۷۱، ۲/۶۷، ۴۳۵،  m۳/s۱/۲۸۲ حاصل شد. نتایج پژوهش همچنین کارایی مفید سنجش از دور و تکنیکهای GIS را در روش SCS-CN نشان داد.

حوضه بالارود, رواناب, سامانه GIS, طبقهبندی شئگرا, الگوریتم نزدیکترین همسایگی