هادی صمدیه - دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی تربیتی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
فرهاد تنهای رشوانلو - دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی مشاوره و تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
طلیعه سعیدی رضوانی - دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی مشاوره و تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
لیلا طالب زاده شوشتری - استادیار گروه روان شناسی، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران

یک بعد اساسی که همراه با آن روابط فردی و اجتماعی تغییر میکند، نزدیکی است. هدف از پژوهش حاضر اعتباریابی، بررسی ساختار عاملی و پارامترهای سوال-پاسخ مقیاس نزدیکی رابطه بود. در یک طرح توصیفی- همبستگی و اعتباریابی آزمون، ۱۸۰ نفر از دانشجویان دانشگاه بیرجند در مطلعه اول و ۲۵۰ نفر در مطالعه دوم به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند و مقیاس نزدیکی رابطه (دیبل، لوین و پارک، ۲۰۱۲) را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل دادهها با بررسی همسانی درونی، تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی و پارامترهای تمیز و آستانه و منحنیهای آگاهی سوال و آزمون انجام گرفت. نتایج نشان داد که مقیاس نزدیکی رابطه، ساختاری یک عاملی با واریانس تبییین شده ۳۹/۶۳ درصد دارد. روایی عاملی تاییدی نیز به تایید رسید. ضرایب آلفای کرونباخ ۹۵/۰ و ۹۳/۰ و ضرایب دو نیمه کردن ۸۹/۰ و ۸۸/۰ به ترتیب در دو مطالعه به دست آمد. شاخصهای سوال پاسخ در سطح مطلوبی بودند. به نظر میرسد مقیاس تک بعدی نزدیکی رابطه و به طور ویژه ساختار ۱۲ عبارتی آن، در دانشجویان از اعتبار و روایی مناسبی برخوردار است.

واژه های کلیدی: نزدیکی روابط, ساختار عاملی, اعتباریابی, نظریه سوال-پاسخ