علیرضا داداشی - دانشگاه علوم پزشکی آجا
محمد درویشی - دانشگاه علوم پزشکی آجا
علی رمضانی نژاد - دانشگاه علوم پزشکی آجا
محمد امینیان فر - دانشگاه علوم پزشکی آجا

مقدمه: به دلیل بروز همه گیری های کوچک سرخک و اوریون در افراد واکسینه شده و نیز جابجایی سن ابتلا به آن از اوایل کودکی به سنین مدرسه؛ فرضیه کاهش ایمنی حاصله از واکسن در گذر زمان شکل گرفته است. این مطالعه جهت بررسی نظریه فوق طراحی گردید. روش کار: ابتدا از ۶۰ دانش آموز cc۵ خون گرفته شده و سرم آن جدا شده وسطح IgG به روش الیزا جهت بیماری سرخک و اوریون بررسی شد. یافته ها: تعداد ۲۰ نفر دختر (۳/۳۳%) و ۴۰ نفر پسر (۷/۶۶%) بودند. سطح آنتی بادی سرخک تنها در۳ نفر پسر (۵%) در رنج Equivocal قرار داشت و باقی افراد ایمن بودند. بین دو جنس از نظر سطح آنتی بادی اختلاف معنی داری دیده نشد (۲۸۹/۰=P). در ارتباط با اوریون تنها ۳ نفر (۵%) منفی تلقی شدند که دو نفر پسر و۱ نفر دختر بودند، ۸ نفر نیز (۳/۱۳%) در رنج Equivocal قرار داشتند که ۲ نفر آنها دختر و ۶ نفر نیز پسر بودند و باقی افراد از نظر ایمن بودند. بین دو جنس از نظر سطح آنتی بادی مطلوب اوریون اختلاف معنی داری دیده نشد (۸۶۵/۰=P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه و با توجه به اینکه جمعیت ایمن در جامعه بر علیه ویروس اوریون در جمعیت مورد مطالعه کمتر از ۹۵% می باشد، احتمال بروز اپیدمی هر چند سال یکبار وجود دارد و برنامه ریزی دقیقتری برای واکسیناسیون بر علیه این بیماری و ارزیابی اثر واکسیناسیون در تغییر سطح سرمی آنتی بادی در جامعه ضروری به نظر می رسد.

Mumps, Measles, vaccination, سرخک, اوریون, مصونیت