سئودا محمدی دلبند - دانشجوی دکتری شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
آرش ثقفی اصل - استادیار شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
داریوش ستارزاده - استادیار شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
مهسا فرامرزی اصل - استادیار معماری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

اندیشمندان حوزه شهری بر این اصل تاکید دارند که هدف مداخلات طراحی شهری در پروژههای شهری تغییر تجربیات آن فضا برای استفادهکنندگان از آن است. فضاهای عمومی شهری در تلاش برای خلق حسی بهیادماندنی و ایجاد شادی در حاضرین در فضا طراحی شدهاند، بهطوریکه حتی افرادی که از این مراکز بازدید میکنند میتوانند به استفاده از حواس پنجگانه خود مجموعهای از تجربیات عاطفی کسبشده در فضا را توصیف کنند؛ تجربیاتی که نسبت به مکانی دیگر میتوانند بسیار متفاوت باشند. در ایران، بهجز پژوهشهای اندک، آنهم بیشتر با رویکردی روانشناختی و با محور قرار دادن فرآیندهای ذهنی منجر به شادی یا ناشادی، توجه درخوری به این موضوع نشده است. بر اساس گزارش جهانی شادی در سال ۲۰۱۹ ایران از بین ۱۵۳ کشور در جایگاه ۱۱۸ قرار دارد. در پژوهش حاضر هدف بررسی و تبیین معیارهای اثرگذار بر شادی و نشاط اجتماعی شهروندان در فضاهای عمومی تبریز میباشد. بهمنظور پاسخگویی به این هدف در بخش مبانی نظری تاکید شد که بهطورکلی شادی و فضاهای عمومی شهری بر یکدیگر اثرگذارند. یافتههای پژوهش حاکی از این است که بر اساس نتایج بهدستآمده از مطالعات آماری، تمامی متغیرهای مفهومی پژوهش، شامل ابعاد کیفیت فضاهای عمومی شهری، ابعاد کالبدی-اکولوژیک، ابعاد ادراکی-معنایی، ابعاد فرهنگی-اقتصادی، ابعاد اجتماعی، ابعاد ذهنی، ابعاد سیاسی-مدیریتی، ابعاد فردی-شخصیتی دارای ارتباط معنادار با مفهوم شادی و نشاط اجتماعی میباشند. از دیدگاه شهروندان، بعد کیفیت فضای شهری مهمترین بعدی است که نقش مهمتری در ارتقا شادی و نشاط اجتماعی شهروندان داشته و بیشترین اثرگذاری را بر شادی شهروندان ایفا میکنند و بایستی در برنامهریزیهای مرتبط با فضای شهری در اولویت قرار گیرند.

ارزیابی, شادی, نشاط اجتماعی, فضاهای عمومی شهر, شهر تبریز