مهناز فیروزی - دانشگاه بوعلی سینا، دانشکده علوم پایه ، گروه زمینشناسی
محمدحسین قبادی - دانشگاه بوعلی سینا، دانشکده علوم پایه ، گروه زمینشناسی
علی نورزاد
احسان داداشی

پایدارسازی شیب موضوعی مهم در ساخت پروژههای خطی است. در این پژوهش پایدارسازی زمین­لغزش بزرگ منجیل که در حد فاصل کیلومتر ۴۰۰+۴۱ تا ۲۰۰+۴۲ آزادراه قزوین- رشت اتفاق افتاده است، تجزیه و تحلیل شده است  و طرح پایدارسازی آن بررسی شده است. زمین­لغزش مذکور تقریبا ۱۶۸ متر طول، ۲۱۴ متر عرض داشته و براثر ایجاد ترانشه نامناسب در سال ۲۰۱۳ رخ داد و منجر به بسته شدن مسیر آزادراه شد. تجزیه پایدارسازی براساس تحلیل عددی بهروش فاکتور کاهش مقاومت برشی (FE-SRR) انجام شده است. بدینمنظور از نرمافزار PHASE۲D استفاده شده است. در ابتدا دامنه با شیب ۳H:۲V سبکسازی شد. نتایج مدلسازی نشان می­دهد که ضریب اطمینان در حالت استاتیکی و شبه استاتیکی بهترتیب برابر ۹۵/۱ و ۱۷/۱ است. در حالی که حداکثر گشتاور خمشی با شمع تک پایه­ایی در حالت شبه استاتیکی  MN۶۹/۵ است. حداکثر گشتاور خمشی در سطح لغزشی بیشتر از ظرفیت خمشی شمع است. بنابراین برای پایدارسازی زمین­لغزش اجرای شمع دو پایه­ای (۲PG) در پاشنه لغزش پیشنهاد داده شد. نتایج تحلیلها نشان می­دهد که با اجرای این طرح پارامتر مذکور تا MN۴۸/۲ کاهش پیدا میکند. بنابراین می­توان نتیجه گرفت که پایدارسازی بهوسیله شمع دو پایه­ایی برای زمین­لغزش منجیل مناسب است.

Manjil landslide, Finite element model, Shear strength reduction factor method, Pile-to-pile cap connections, Stability analysis., زمین لغزش منجیل, روش فاکتور کاهش مقاومت برشی, شمع دو پایه ایی, تجزیه پایدارسازی