سید یوسف هاشمی - استادیاردانشگاه فنی وحرفه ای،دانشکده فنی ملاصدرا رامسر،ایران

پایداری اجتماعی بهعنوان یکی از سه بعد اصلی توسعه پایدار، جایگاه مهمی در برنامهریزیهای شهری دارد و یکی از عوامل موثر بر این بعد سرمایه اجتماعی می باشد. در این راستا بازنگری در سیاست های برنامه ریزی به منظور تقویت سرمایه اجتماعی امری اجتناب ناپذیر است. این پژوهش بهمنظور بررسی نقش سرمایه اجتماعی در توسعه پایداری اجتماعی محلات برای شهر مرزی رشت انجام شده است. پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی – تحلیلی میباشد جمعآوری دادهها به روش کتابخانهای و میدانی بوده است. براساس مبانی نظری و مدل مفهومی پژوهش سرمایه اجتماعی را به وسیله شاخص های روابط اجتماعی، اعتماد نهادهای عمومی، حس تعلق به مکان و آگاهی براساس نظرات گروه خبرگان مورد سنجش قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از معادلات ساختاری و به کمک نرمافزار ایموس انجام شده است. نتایج بهدست آمده نشان داد که شاخص حس تعلق به مکان با ضریب ۷۸/۰ بیشترین اثر را بر سرمایه اجتماعی دارد و بعد از آن اعتماد نهادهای عمومی با ضریب ۷۱/۰ در رتبه دوم قرار دارد و متغیر روابط اجتماعی با ضریب ۵۸/۰ و آگاهی با ضریب ۳۸/۰ در مراتب بعدی اثرگذاری قرار دارند. و در مجموع سرمایه اجتماعی در محلات با ضریب (بتا) ۸۴/۰ بر توسعه پایدار اجتماعی این محلات تاثیر مثبت دارد و رابطه این دو متغیر با هم معنادار میباشد. بهعبارتی دیگر با تقویت سرمایه اجتماعی توسعه پایدار اجتماعی نیز تقویت خواهد شد.

سرمایه اجتماعی, توسعه پایدار اجتماعی, محله, شهر مرزی رشت