محبوبه رویین تن - کارشناسی ارشد علوم اجتماعی، دانشگاه بوعلیسینا، همدان

پژوهش حاضر با هدف شناسایی میزان احساس امنیت اجتماعی و عوامل موثر بر آن در مناطق ۴گانه حاشیه­نشین(دیزج، حصار امام، خضر و مزدقینه) شهر همدان انجام پذیرفت. در این پژوهش، از روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش، افراد بالای ۱۸ سال ساکن در مناطق چهارگانه مذکور می­باشند که از طریق نمونهگیری خوشهای و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعداد نمونه­ها ۳۸۴ ­نفر انتخاب گردیدند، لیکن جهت ضریب اطمینان بیشتر تعداد نهایی نمونهها ۴۰۲ نفر انتخاب شدند. جهت جمع­آوری داده­های موردنیاز، از پرسشنامه محققساخته احساس امنیت اجتماعی استفاده شده است که برای تعیین روایی آن­­ از روایی محتوایی و برای بهدست آوردن پایایی از ضریب آلفای کرونباخ بهره گرفته شد که مقدار آن­ در پرسشنامه­ مذکور ۸۱/۰ محاسبه گردید. در این پژوهش جهت آزمون فرضیه­ها از شاخص­های آمار توصیفی و استنباطی نظیر؛ میانگین، درصد،آزمون کالموگروف- اسمیرنف، آزمونهای T دو نمونه مستقل، همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چندمتغیره در محیط نرم افزار spss استفاده شده است. نتایج آزمون­ آماری t دو نمونه مستقل نشان­دهنده آن است که میزان احساس امنیت اجتماعی در مردان۳۶/۳ و در زنان ۲۵/۳ صدم میباشد. همچنین نتایج آزمون­های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره نشان­دهنده آن است که بین متغیرهای پایگاه اجتماعی – اقتصادی، توانمندی پلیس، رفتار حرفه­ای پلیس، اعتماد اجتماعی با احساس امنیت اجتماعی، رابطه مستقیم و بین احساس محرومیت نسبی با احساس امنیت اجتماعی در مناطق هدف رابطه معکوس و معناداری وجود دارد.

احساس, امنیت اجتماعی, عوامل اجتماعی, حاشیه نشینی, پلیس