عباس همایون - گروه معماری، واحد لار، دانشگاه آزاد اسلامی، لارستان، ایران
عبدالحسین ظریفیان مهر - گروه معماری، واحد لار، دانشگاه آزاد اسلامی، لارستان، ایران

شهرهای جهان در گذشته از قابلیت پیاده مداری بالایی برخوردار بوده اند و پیاده روی به عنوان اصلی ترین شیوه جابجایی مردم در داخل کانونهای زیستی جامعه به شمار می رفت. پس از انقلاب صنعتی و ورود اتومبیل در شهرها، مقوله پیاده مداری روزبروز کم رنگ تر شد. تغییر شیوهجابجایی از پیاده به اتومبیل باعث پیدایش حومه های شهری و گسترش بی رویه شهرها شد که استفاده از اتومبیل را به یک الگوی اجباری حملو نقل تبدیل ساخت.هزینه تامین شبکه مناسب پیاده روی در مقایسه با سایر وسایل نقلیه ناچیز است و ... با ورود مدرنیسم به کشور و خیابان کشی های عظیم در بافتهای تاریخی منجر به از بین رفتن ارزش های تاریخی و هویتی این گونه بافت ها شد. از این رو شهر انسان محور جای خود را به شهر خودرو محورداده است. و منجر گشته که افراد پیاده برای حضور و لذت بردن با مشکلات عدیده ای مواجه گردند. از سوی دیگر سیاست های منطقه بندی وتفکیک عملکردی و کاربری های شهر ها در دوران شهرسازی مدرن، باعث از دست رفتن پویایی و حیات شهرها شد که حاصل آن وجود شهرهایی باتقسیم مناطق همگن، جدایی طبقات اجتماعی با یکدیگر و حذف فعالیت های متنوع از شهر بود که نتیجه ای جز از میان رفتن سرزندگی و حیاتبخش های مرکزی شهرها نداشت. این روند در بسیاری از شهرهای دنیا سبب بروز مشکلات و مسائل بیشمار و از آن میان، تضییع امکانات و منابعطبیعی، افول فعالیت های مراکز شهری، بویژه مراکز سنتی، افزایش تعداد تصادفات شهری و... شد.فشار های روانی ناشی از زندگی شهری، انواع آلودگی ها ،محدودیت های ناشی از زندگی ماشینی و مشکلات آپارتمان نشینی و بسیاری عوامل دیگرنیاز شهروند امروز به حضور پیاده و آزاد و به دور از خودرو ها را بیشتر می کند. همین امر مدتی است که توجه جوامع غربی را به سمت عابر پیادهو فضای شهری جلب نموده و تفکرات و اقدامات آنها را به سمت پیاده سازی فضاهای شهری و کاهش وابستگی به خودرو، سوق داده است.

پیاده مداری، چارچوب طراحی شهری، راهنمای طراحی شهری، ضای شهری