اردلان افلاکی - استادیار، گروه معماری، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
نگین نژادداراب - دانشجو کارشناسی ارشد، گروه معماری، موسسه آموزش عالی آپادانا ، شیراز، ایران
ساناز حائری - عضو هیئت علمی دانشکده هنر و معماری دانشگاه شیراز، ایران

مصرف روزافزون انرژ یهای حاصل از سوخ تهای فسیلی، درعین حال که موجب توسعه و پیشرفت اقتصاد جوامع مختلف گردیده، با تولیدو انتشار گازهای آلاینده و پیامدهای ناشی از آن، جهان را با تغییرات مخاطره آمیزی روبرو ساخته است.با توجه به این نکته که هرگونه فعالیتاقتصادی مستلزم مصرف انرژی است، انرژی از طرفی می تواند به عنوان عامل محرک توسعه اقتصادی، اجتماعی و بهبود کیفیت زندگی انسانیمحسوب شود و درعین حال نیز موجب بروز مشکلاتی نظیر تولید آلاینده های زیست محیطی، گرم شدن زمین و محدود شدن و رو به اتمامبودن سوخت های فسیلی شود. با آغاز بحران انرژی در دهه هفتاد، عصر پایداری آغاز شد و از آن زمان مفاهیمی اعم از انرژی محیط واکولوژی به عنوان پارامترهای کلیدی و مهم در معماری شناخته شدند. این نگرش در توسعه پایدار، در ابعاد تک بنا و شهر مدنظر قرارگرفت. حال ایران با در اختیار داشتن منابع غنی انرژی های تجدید پذیر می تواند با برنامه ریزی های خرد و کلان در این راستا از نیاز روزافزونخود به منابع انرژی تجدید ناپذیر بکاهد.یکی از راهکارهای بهبود درروند مصرف انرژی، استفاده از انرژی های تجدید پذیر ازجمله انرژیخورشیدی هست. رویکردی که نتایج آن در نیل به اهداف توسعه پایدار اثبات شده است. ازاین رو در این پژوهش به معرفی و بررسی انرژی هایتجدید پذیر به خصوص انرژی خورشیدی پرداخته شده و هدف آن بیان فواید استفاده از آن در طراحی می باشد تا راهحلی جهت کاهشمعضلات موجود در مصرف انرژی ارائه گردد.

معماری پایدار، انرژی تجدید پذیر، سامانه فعال خورشیدی، سامانه غیرفعال خورشیدی