نیلوفر میکاییلی - استاد گروه روانشناسی دانشگاه محقق اردبیلی
زهرا محمدنژاد - دانشجوی کارشناسی روانشناسی دانشگاه محقق اردبیلی

اوتیسم یا درخود ماندگی از جمله بیماری های نافذ رشد در دوران کودکی است که در سه سال اول زندگی ظاهر می شود . این اختلال عصب رشدی با طیف گسترده ای از علائم است که به دو مقوله اصلی تقسیم می شود . اختلال در ارتباطات و تعاملات اجتماعی و الگو های رفتاری ، علائق و یا فعالیت های محدود و تکراری.( اسکندری، پوراعتماد، مظاهری ، حبیبی عسگر آباد ، (۱۳۹۶این اختلال مهارت های ارتباطی و پاسخ مناسب فرد را تحت تاثیر قرار می دهد و باعث اختلال شدید در مهارت های اجتماعی و کنش های شناختی و روانشناختی کودکان می شود ( رضایی و کاظمی ،(۱۳۹۶ پژوهش های موجود نشان داده است که این اختلال ناشناخته در نتیجه موجب می شود که مغز نتواند در زمینه رفتارهای اجتماعی و مهارت های ارتباطی درست عمل کند بنابراین افزایش مهارت های اجتماعی و گسترش رشد اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم مولفه ای اساسی درمداخلات درمانی است ( اسکندری و همکارن ،( ۱۳۹۶ با تکیه بر روش مروری و با استفاده از تحقیقات انجام شده در این زمینه به بررسی بیشتر نقش شناخت اجتماعی در این اختلال خواهیم داشت .

شناخت اجتماعی ، کودکان ، طیف اوتیسم