فاطمه موسوی - کارشناس ،دانشکده هنر، موسسه آموزش عالی آپادانا، شیراز-ایرا ن
سیدعلی اکبر سیدی - استادیار، دانشکده هنر و معماری دانشگاه شیراز-ایران
راضیه اردکانی - استادیار،دانشکده هنر، موسسه آموزش عالی آپادانا،شیراز،ایرا ن

این مقاله با رویکرد تاریخی توصیفی، به بررسی سیر تحول پوشش زنان جوان پس از انقلاب ۱۳۵۷ تا دهه ۸۰ در ایران میپردازد. نوع تحقیق صورت گرفته در این پژوهش از نظر هدف؛ کاربردی و از نظر نوع؛ توصیفی و تحلیلی است. مطالعه منابعتاریخی و بازنمایی های گوناگون زنان آشکارا نشان میدهند که بسیاری از زنان پس از انقلاب اسلامی به پوشش چادر و یاجامه های بلند، چین دار و گشاد که مانتو نامیده شد ترغیب شدند و رفته رفته متناسب با تغییرات سیاسی و فرهنگی شکلجدیدی به خود گرفتند . نتیجه این تحقیق این مطلب را اثبات می کند که پوشش زنان متناسب با فرهنگ هر دوره از نظرشکل و رنگ و اندازه تغییر کرده است . نکته قابل توجهی که از این تحقیق می توان استنباط کرد این است که، حجاب پس ا زانقلاب ۵۷ با حفظ کلیات پوشش بدن تغییر چشمگیری داشت ه است . در حقیقت پوشش افراد یا مبین دنباله روی آنان ازهنجارهای نشئت گرفته از گفتمان مسلط قدرت است یا مبین مقاومت در برابر این هنجارهاست. مقاله حاضر این پرسش رادنبال می کند که چگونه جریان های اجتماعی و سیاسی، الگوهای مد و لباس را خصوصا در زنان تغییر داده است؟ یافته هایمقاله تاکید براین دارد که با وقوع انقلاب اسلامی چادر مشکی بیان گر یک جریان ایدئولوژیک شد و به مثابه نفی جامعهطبقاتی و تفکیک شده با نشانه های لباس دارا و ندار، نمودی از مقاومت در برابر رژیم گذشته بود ولی در سالهای بعد مانتو نیزوارد فرهنگ ایران شد و در کنار چادر به عنوان پوشش رسمی زنان ایرانی مطرح و به تن پوش اغلب زنان ایرانی تبدیلشد. همانطور که در این مقاله ذکر گردیده در حال حاضر حل مساله حجاب به عنوان مساله اجتماعی و پدیدهای فرهنگی،مستلزم راهکارهای اجتماعی از جمله : مهندسی فرهنگ، اتخاذ راهبرد توسعه درونزا، گسترش وفاق، انسجام اجتماعی، جلبمشارکت عمومی و مدنی فرهنگ عفاف و حجاب می باشد.

پوشش زنان ایران، حجاب، چادر، مانتو، انقلاب ۵۷